Życiorys Marii Gemma Umberta Galgani
Maria Gemma Umberta Galgani urodziła się 12 marca 1878 roku w mieście Borgonuovo di Camigliano (Włochy). Jej rodzicami byli Aurelii i Henryka – pobożne małżeństwo z aptekarską pasją. Dziewczynka uwielbiała słuchać o Jezusie Chrystusie i niejednokrotnie w samotności rozważała Mękę Pańską.
Gemma szybko straciła matkę, a jej dalszą opieką zajęły się siostry Oblatek Ducha Świętego. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej dziewczynka napisała w swoim dzienniczku:
Postaram się, aby każdą spowiedź odprawiać i Komunię świętą przyjmować tak, jakby to był ostatni dzień w moim życiu. Będę często nawiedzać Pana Jezusa w Najświętszym. Sakramencie, zwłaszcza gdy będę strapiona.
Święta była pilną i lubianą uczennicą, a za jej modlitwami kryły się liczne cuda np. nawrócenie niewiernego przed śmiercią. Pewnego dnia Gemma Galgani zachorowała na chorobę Potta – zapalenie tkanki kostnej. Podczas operacji w rękach nieustannie trzymała krzyż. Gdy brat Gemmy zachorował na gruźlice, a później umarł jej ojciec, chrześcijanka w wieku 19 lat całkowicie poświęciła się opiece nad swoim rodzeństwem. Wykończona troską o najbliższych, chorowała przez trzy miesiące.
Szybko okazało się, że dom rodzinny chrześcijanki jest za ciasny dla całego rodzeństwa, dlatego schorowana młoda kobieta zamieszkała u pobożnej niewiasty z rodziny Gianninich. Gemma Galgani (26 lat) w święto Niepokalanego Poczęcia złożyła przed Bogiem śluby dziewictwa i w niedalekim czasie otrzymała dar z nieba: na jej ciele pojawiły się liczne rany – stygmaty. Pragnieniem świętej dziewicy było wstąpienie do klasztoru Sióstr Pasjonistek Klauzurowych. Niestety z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, nigdy nie spełniła swojego marzenia.
Tradycja Kościoła głosi, że Gemma Galgani prowadziła rozmowy zarówno z Jezusem Chrystusem, jak i z Matką Boską na temat „cierpienia niezawinionego”. Stygmaty mistyczki odnawiały się co tydzień. Najmocniej rany krwawiły podczas męki Zbawiciela (czwartkowy wieczór). Po dwóch latach na ciele chrześcijanki pojawiły się również stygmaty powiązane z biczowaniem i koroną cierniową.
Z dzienniczka św. Gemmy: stygmaty
„Był wieczór, ogarnął mnie ogromny żal za grzechy, jakiego dotąd nie odczuwałam. Uświadomiłam sobie równocześnie wszystkie cierpienia, jakie Pan Jezus poniósł dla mego zbawienia. I oto znalazłam się w obecności mej Matki. Po Jej prawej ręce stał Anioł Stróż. Kochająca Matka nakazała mi wzbudzić żal serdeczny za grzechy, a gdy to uczyniłam, zwróciła się do mnie ze słowami: «Córko, w imię Jezusa masz odpuszczone grzechy. Jezus, mój Syn, bardzo cię ukochał i pragnie dać ci dowód swojej szczególnej łaski. Czy zechcesz okazać się jej godną? Ja ci będę Matką. Czy chcesz mi się okazać prawdziwą córką?» Po czym rozchyliła swój płaszcz i okryła mnie nim. W tej chwili ukazał mi się Pan Jezus. Jego wszystkie rany były otwarte, lecz zamiast krwi wydobywały się z nich płomienie. Natychmiast te płomienie dotknęły moich dłoni, stóp i serca. Miałam wrażenie, że z bólu umieram, i gdyby mnie nie podtrzymała Matka Boża, byłabym upadła na ziemię. Gdy przyszłam do siebie, stwierdziłam, że klęczałam na podłodze. W rękach, w stopach i w sercu wciąż odczuwałam przejmujący ból. Kiedy się podniosłam, zauważyłam, że miejsca, w których odczuwałam ból, silnie krwawią. Okryłam je, jak mogłam, i przy pomocy Anioła Stróża dowlokłam się do łóżka (...). Boleści ustały dopiero w piątek o godzinie trzeciej po południu".
Zobacz także:
Kogo i czego patronką jest św. Gemma?
Św. Gemma Galgani znana jest jako patronka Zgromadzenia Męki Pańskiej (Pasjonistek). Ponadto święta stygmatyczka czuwa nad:
- sierotami,
- aptekarzami,
- chorymi na gruźlicę,
- uczniami i studentami.
Kiedy zmarła Gemma Galgani?
Pierwszy raz Gemma Galgani poważnie zachorowała w 1902 roku. Kiedy pojawiła się iskierka nadziei na powrót mistyczki do zdrowia, stan świętej nagle się pogorszył. Gemma przyjęła najistotniejsze sakramenty, a później na kilka miesięcy wpadła w stan agonii. Stygmatyczka zmarła 11 kwietnia 1903 roku (wigilia Wielkanocy) w miejscowości Lukka (Włochy).
Sprawdź też:
Dzień św. Gemmy w Polsce
Gemma Galgani – dziewica, mistyczka i stygmatyczka została beatyfikowana 14 maja 1933 roku przez Piusa XI, a kanonizowana 7 lat później (2 maja 1940 roku) z rąk Piusa XII w Watykanie. Wspomnienie Marii Gemma Umberta Galgani obchodzone jest 11 kwietnia w Kościele katolickim, a w szczególny sposób w archidiecezji lukkijskiej. Natomiast 16 maja to dzień św. Gemmy w zgromadzeniu mniszek pasjonistek.
Modlitwa do św. Gemmy
O, Święta Gemmo, jakże wielka była Twoja miłość względem biednych, jakże ogromna Twoja gorliwość, by ich wspomagać! Przyjdź z pomocą także i mnie, w mojej potrzebie, i wyjednaj mi łaskę, która przyniesie ulgę mojej duszy. Liczne cuda i łaski przypisywane Twojemu wstawiennictwu niech wzbudzą we mnie ufność i wiarę w Twoją pomoc. Błagaj w moim imieniu Jezusa, Twojego niebieskiego oblubieńca: ukaż Mu stygmaty, które dała Ci Jego miłość, przypomnij Mu wylaną z nich krew, cierpienia, których doznałaś, łzy, które wylałaś za zbawienie dusz, złóż to swoje poświęcenie, będące wyrazem miłości, jako skarb drogocenny, a Jezus Cię wysłucha. Amen.
Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu.
Ikonografia chrześcijańska – św. Gemma Galgani
W ikonografii chrześcijańskiej św. Gemma Galgani przedstawiana jest jako młoda kobieta o jasnej cerze i czarnych włosach. Święta wyróżnia się ciemną, skromną suknią z dłoniami złożonymi do modlitwy. Głównym atrybutem włoskiej mistyczki jest krzyż i biała lilia.
Przeczytaj również:
