Rasa polskich owczarków nizinnych pochodzi aż z Tybetu. Wędrując z Nomadami w kierunku zachodnim dotarły aż do Europy wschodniej, a później wraz z najazdem Hunów do Europy Środkowej. Pierwsze polskie wzmianki o tej rasie pochodzą z XVII wieku. Były one hodowane przez chłopów jako bardzo użyteczne psy pasterskie. Przed drugą wojną światową istniały w Polsce dwie niewielkie hodowle tej rasy, jednak w czasie zamieszek psy zaginęły a miejsca te uległy zniszczeniu. Rasa została odtworzona w latach powojennych Związek Kynologiczny w Bydgoszczy. Od 1963 roku oficjalnie polski owczarek nizinny jest polską rasą.
Psy te mają średnią budowę ciała. Ich znakiem szczególnym jest długa sierść umaszczona jednolicie, podpalana lub łaciata. Psy te są bardzo wierne, jednak nieufne wobec obcych. Ze względu na swoje pasterskie korzenie wymagają dużej ilości ruchu, świetnie sprawdzą się w domu z dużym ogrodem. Bardzo szybko się uczą, są czujne, ale bywają uparte. Rasa ta dodatkowo jest odporna na choroby, a dzięki grubej sierści z dużą ilością podszerstka także na zimno.
