MARIANNA DĄBROWSKA i KEVIN AISTON

Europa da się nie tylko lubić, ale da się nawet kochać. Osiem miesięcy temu Marianna jeszcze o tym nie wiedziała. Nagle zauważyła, że ten wysoki Anglik, który wpada czasem do ojca na partię bilarda, jest - mówiąc językiem Kevina - w porzo. A wkrótce była zakochana po uszy. Dlatego ucieszyła się, gdy w listopadzie nieoficjalnie poprosił ją o rękę. Teraz przygotowują się do ślubu. Datę trzymają w tajemnicy, bo Kevin, który stał się ulubieńcem widzów Dwójki i słuchaczy Trójki, wymarzył sobie prywatną uroczystość. Marianna. Piękna i delikatna. Dwudziestopięcioletnia absolwentka filologii polskiej, pracuje w wydawnictwie, córka biznesmena i anglistki, wychowana w zamożnym domu, w tradycyjnej, kochającej się rodzinie, bratanica ministra kultury. Kevin. Wysoki i męski, starszy o dekadę od wybranki. Teraz gwiazdor, ale na co dzień nadal radzymiński strażak. Ale kiedy 12 lat temu postanowił opuścić Wielką Brytanię i związać swoje życie z Polską, miał niewielki bagaż podróżny, potężny bagaż doświadczeń i ambitne plany na przyszłość. Uciekł ze świata, który nie był dla niego łaskawy. Z tamtych czasów pamięta przemoc matki, która oddała go do domu dziecka, kiedy miał cztery lata. Pamięta, jak od najmłodszych lat musiał walczyć o godność i miejsce w życiu. Pamięta gorycz, kiedy dowiedział się o zdradach swojej ówczesnej partnerki, matki jego córki, kobiety, która nieoczekiwanie go porzuciła, znikając z jego małą Chantelle. Przyjechał do kraju, którego kompletnie nie znał. W Polsce znalazł przyjaciół, po kilku latach ożenił się. Ten związek, jak poprzednie, też nie był udany. Kiedy był w separacji z żoną, zakochał się w Mariannie. Trochę jak uczniak, romantycznie. GALA: Zwykle polsko-angielskie pary to związki ludzi pochodzących z dwóch światów, z tym że Anglia jest tym lepszym światem. U was chyba jest odwrotnie?
KEVIN AISTON: Nigdy o tym nie myślałem w ten sposób. Ja pochodzę z dziwnego środowiska, a Marynia z dobrej rodziny. Nie miała takiego trudnego dzieciństwa jak ja. Ale mam już 35 lat i nie mogę cały czas myśleć o moim dzieciństwie i o środowisku, z którego wyszedłem. Idę naprzód, pracuję uczciwie i ciężko, zarabiam na siebie i nikomu nie robię krzywdy. Interesuje mnie dzień dzisiejszy i przyszłość. Gdybym cały czas patrzył w przeszłość, to nadal bym był w Londynie i być może mieszkałbym pod mostem.
MARIANNA DĄBROWSKA: To nie ma znaczenia, z jakich środowisk pochodzimy. Grunt, że doskonale się rozumiemy, że wiele nas łączy, że mamy podobne poczucie humoru. Często jedno z nas coś pomyśli, a drugie już to realizuje. Jest między nami szczególna więź, mamy wrażenie, jakbyśmy znali się od zawsze i szukali siebie przez całe życie. W takiej sytuacji żadne różnice społeczne czy kulturowe nie mają znaczenia. A dla ciebie, Kevin? Może nie bez powodu nazywasz mnie księżniczką? (śmiech)
KEVIN: Przecież wiesz, żadne z nas nie patrzy na to, co ma, a czego nie ma to - drugie. Stan posiadania nie ma dla nas znaczenia. Podobnie przeszłość. GALA: Obawiam się jednak, że przeszłości nie można zignorować. Kevin, jesteś poobijany przez życie i w różnych momentach te ciężkie doświadczenia mogą dać znać o sobie.
KEVIN: Dla mnie to były próby życiowe. Musiałem je przejść, żeby coś osiągnąć, żeby wiedzieć, na ile mnie stać. I udało mi się.
MARIANNA: A mnie wydaje się, że czasami jednak wychodzi z Kevina uraz z dzieciństwa. Nawet drobna sprzeczka jest powodem do lęku, że znowu zawiódł, że ktoś przestanie go akceptować, że już nie będzie chciany. Pracujemy nad tym, żeby pozbył się tego strachu. Chcemy, by każda sprzeczka była konstruktywna. Rozmawiamy o tym, co jest źle, w którym momencie się nie zrozumieliśmy, jak to naprawić.
KEVIN: Czy są w ogóle pary, które się nie kłócą? Sprzeczki nie są dla nas zagrożeniem.
MARIANNA: Ale jednak na początku tak je traktowałeś.
KEVIN: To prawda, ale ty mi to skutecznie wybijasz z głowy. GALA: Bywają ciche dni?
KEVIN: Nie wyobrażam sobie, żeby przez kilka dni, a nawet godzin się do siebie nie odzywać i siedzieć do siebie plecami.
MARIANNA: Jestem krzykaczem, ale emocje szybko mi opadają. Wystarczy, że Kevin weźmie mnie za rękę, przytuli i już się rozpływam. Często kłótnie kończą się śmiechem. Jak wtedy, kiedy obrażony nie chciał wsiąść do samochodu. Zamierzał powiedzieć, że nie potrzebuje, bym robiła mu łaskę, ale niechcący "ł" zamienił na "l". W takim momencie nie sposób się złościć. Wybuchłam śmiechem. I on też. GALA: Paradoksalnie trudności językowe mogą więc pomagać. Ale czego nie moglibyście obrócić w śmiech i wybaczyć sobie?
MARIANNA: Zdrady i przemocy. Zarówno z jednej, jak i z drugiej strony.
KEVIN: Zdrada to jest najgorszy cios, jaki można zadać partnerowi. To jest dwukrotnie gorsze od ciosu Andrzeja Gołoty poniżej pasa. Czegoś takiego w ogóle sobie nie wyobrażam.
MARIANNA: Nie związałabym się z Kevinem, gdybym wyczuła, że mógłby mnie zdradzać. Moi rodzice są przykładnym małżeństwem od 30 lat i bardzo się kochają. Wpoili mi pewne zasady dotyczące bycia we dwoje. Oczywiście i w ich życiu zdarzają się burze. Wolę, by małżeństwo było burzliwe niż nudne. Potrzebuję porywów namiętności, trochę ognia. więcej w Gali Rozmawiała EWA SMOLIŃSKA-BORECKA ZDJĘCIA SZYMON SZCZEŚNIAK, STYLIZACJA MARTA AKIMA, ASYSTENTKA AGNIESZKA BIEDERMAN, MAKIJAŻ I FRYZURY ANNA MĘCZYŃSKA. DZIĘKUJEMY SKLEPOM: ZA WYPOŻYCZENIE UBRAŃ I BIŻUTERII: H&M, YES, FASHION KRUK, SABOTAGE, MODEL'S; FORGET-ME-NOT, HENDERSON, CUBUS, BRUNON KAMIŃSKI, SWATCH, LEVIS adresy na str. 72

1 z 4

5114

2 z 4

5115

3 z 4

5116

4 z 4

5117