Czy mogło być lepiej?

Wielkiego wstydu nie było.
Siódme miejsce to najlepszy wynik Polaków na Eurowizji, odkąd Edyta Górniak została numerem dwa w 1994 roku. - Jestem zadowolony z naszego rezultatu. Wrócę do kraju z podniesionym czołem - mówił Michał Wiśniewski tuż po zejściu ze sceny. Wszyscy mogli obejrzeć jego występ w telewizji. Jednak tylko Gala towarzyszyła Ich Troje podczas całego pobytu w Rydze. 2 DNI PRZED FINAŁEM
godz. 14:00
Na konferencji prasowej Ich Troje melduje się kilkudziesięciu dziennikarzy, zaintrygowanych egzotycznym wokalistą, który "wygląda jak punk, a śpiewa jak żołnierz Bundeswehry". Michał tłumaczy, że piosenka Keine Grenzen jest hymnem przyjaźni między narodami, dlatego została wykonana po niemiecku, rosyjsku i polsku. Turecki korespondent z uznaniem kiwa głową. Jednak jego kolega, stojący obok, dopytuje się szeptem: - Nie rozumiem. To znaczy, że oni w Polsce mówią trzema językami?
godz. 16:00
Problemów z interpretacją piosenki Ich Troje jest więcej. Na internetowym czacie ktoś pyta Michała, jakie właściwie ma przesłanie dla świata, w którym każdego dnia giną niewinni ludzie. - Fuck you Bush! - odpisuje wokalista. Jego wypowiedź cytują zagraniczne media. 1 DZIEŃ PRZED FINAŁEM
godz. 16:00
- Ten festiwal jest wart tyle, ile miejsce, które się na nim zajmie. Jeśli jest się gdzieś w ogonie, to zawsze można powiedzieć: Eurowizja? Phi, kto by się tym przejmował - mówił Michał dwa tygodnie wcześniej. Dziś nie jest tak niefrasobliwy. - Jeśli jutro zajmę miejsce na końcu, to będzie ciężko, ale jakoś to zniosę. Najwyżej zamknę się w pokoju i nie będę z nikim gadał - wzdycha, siedząc z żoną w hotelowej restauracji. Apetyt opuszcza go po pierwszym kęsie. - To od stresu - kiwa głową ciężarna pani Wiśniewska i dodaje: - Jak jutro nie dostaniemy punktu od pierwszych trzech krajów, to ja chyba z tych nerwów urodzę...
godz. 17:00
Kiedy ja dojadam spaghetti gwiazdora, menedżer Ich Troje staje oko w oko z agentem ich największego rywala - Tatu. Iwan Szapowałow opiekuje się Julią i Leną, odkąd "tatuszki" skończyły 14 lat. Wcześniej pracował jako dziecięcy psychiatra oraz spec od reklamy, więc błyskotliwa kariera Tatu nie jest przypadkiem. - Przyjechaliśmy tu, żeby wygrać - rzuca z uśmiechem. - A, to ciekawe, bo my też... - pada odpowiedź. Szapowałow mierzy nas wzrokiem: - Nu, haraszo. Możecie wygrać, ale po nas - zgadza się łaskawie.
godz. 23:00
Michał chce rozładować stres. Niestety, wszystkie lokale w malutkiej Rydze okupują tłumy. Poszukując intymności, lądujemy na hotelowym korytarzu. Po chwili na posadzce walają się buteleczki po trunkach z minibaru. - Tu nie sprzedają alkoholu po 22.00 - ktoś zauważa ponuro. Sytuację ratuje Marek Sierocki, dzieląc się zakupami ze strefy wolnocłowej. Z każdą wychyloną szklaneczką nabieramy coraz większej pewności, że "jutro będzie dobrze".
godz. 1:00
Czas na próbę wokalną. Korytarz rozbrzmiewa polskimi śpiewami. Ktoś myli tekst piosenki. Zamiast "keine Grenzen" słychać "kamień w nerce". Sławomir Zieliński, szef telewizyjnej Jedynki, wykrzykuje radośnie: - Ja mam aż cztery! Gwiazdor wznosi toast: - Sławek, piję za to, żebyśmy w przyszłym roku robili Eurowizję w Polsce! Zieliński uśmiecha się: - No, wtedy wam dopiero pokażę, jak to się robi!
godz. 3:00
Michał sięga po komórkę: - Cześć, Piasek! Dzwonię, żebyś życzył mi szczęścia na jutro... W tym czasie towarzystwo próbuje ustalić przyczyny największej polskiej porażki w dziejach Eurowizji. Ostatecznie dochodzimy do wniosku, że Piasek był dla wszystkich niemiły i "gwiazdował", a Michał to swój chłop - każdemu rękę poda, podziękuje za udane próby, a jak trzeba nagrać powtórkę, to też nie ma problemu. Wszyscy go za to w Rydze pokochali. Nawet dyrektor łotewskiej telewizji co chwila poklepuje Wiśniewskiego po ramieniu ze słowami: - Zuch malczik! DZIEŃ FINAŁU
godz. 16:00
- Dla mnie Eurowizja to jest okazja, żeby się pokazać. Kilkaset milionów osób dowie się o Ich Troje. Trzeba to wykorzystać - mówi Michał. - Festiwal zrobi nam promocję przed wydaniem płyty na rynek niemiecki. Wspominając wczorajsze toasty w towarzystwie Sławomira Zielińskiego, pytam lidera Ich Troje, czy konflikt z TVP poszedł w zapomnienie. Zaledwie kilka tygodni temu wokalista straszył, że nie pojedzie do Rygi, bo publiczna telewizja nie zapewniła mu należytej promocji. - Nigdy nie było żadnego konfliktu - wypiera się artysta. - To wy, dziennikarze, rozdmuchaliście całą sprawę! Rozmowę przerywa nam komentator BBC, który podchodzi z prośbą o autograf. - Gratuluję wam świetnej piosenki - tryska entuzjazmem. - Czy uważam, że jej tekst jest naiwny? Może i tak, ale przecież to tylko Eurowizja!
godz. 19:00
Przysłuchuję się rozmowom zagranicznych dziennikarzy. Węgier i Szwed komentują poszczególnych wykonawców. Co sądzą o Ich Troje? - Mają ładną piosenkę, ludziom się podoba, ale nie będę namawiał swoich rodaków, żeby na nią głosowali - mówi radiowiec ze Sztokholmu. - Dlaczego? - dziwi się Węgier. Słychać śmiech: - A kto by chciał w przyszłym roku jechać na Eurowizję do Polski?
godz. 22:00
Zaczęło się! Kiedy na scenę wchodzi duet Tatu, sala zamiera w oczekiwaniu na zapowiadany skandal. Niestety, skandalu niet. Dziewczyny grzecznie odśpiewują swój przebój, po czym zamiast do sektora dla VIP-ów ruszają do... dziennikarskiego bufetu. W gronie reporterów, którzy rzucają się w ich kierunku, brakuje jedynie polskiego fotografa. Znajduję go przy barze, oczekującego na darmowe piwo. Dziwi się, że długa kolejka tak nagle znikła...
godz. 1:30
Znamy już wyniki. Na Ich Troje zagłosowało 15 krajów. Maksymalną liczbę punktów przyznali nam tyko Niemcy. - Widać promocja zespołu za Odrą przynosi efekty - cieszą się przedstawiciele wytwórni, dla której nagrywa Ich Troje. Wszyscy wyrażają oburzenie, że Rosjanie nie przyznali Polsce nawet punktu. Nikt nie ukrywa więc złośliwej satysfakcji z porażki Tatu, które zajęło trzecie miejsce: - Dobrze im tak! Zadzierały nosa, to mają za swoje.
godz. 2:00
Jako pierwsza z garderoby wychodzi Justyna Majkowska. Ma szczęśliwą minę: - Nie mogło być lepiej! - mówi. Parę minut później pojawia się Michał: - Kurczę, mogło być lepiej! Ale pocieszam się tym, że w jakiś tam sposób zająłem pierwsze miejsce. Byliśmy numerem jeden spośród krajów śpiewających w swoich własnych językach. Jak się teraz czuję? Jak uczniak po stresującym egzaminie. Dobrze, że to się skończyło. Że już nie muszę niczego nikomu udowadniać. Najwięcej żalu mam do Rosji i Izraela. To, że nie dali nam punktu, jest żenujące. Tam mieszka wielu naszych przyjaciół i rodaków. Nie rozumiem, jak mogli się od nas odwrócić w takiej chwili! Justyna dorzuca: - Ale my też byliśmy świniami, że na Niemców tak słabo zagłosowaliśmy.
godz. 3:00
Czas na wielką fetę! Oficjalne przyjęcie okazuje się jednak niewypałem. Przekąski już zjedzone, a za drinki trzeba płacić. I znów hotelowy korytarz okazuje się lepszym miejscem na świętowanie udanego występu. Czasu jest niewiele. Za kilka godzin samolot zabierze nas do Polski. Pytam Michała, co dalej? Zaciąga się papierosem i popija whisky z plastikowego kubka: - W przyszłym roku wystawię do Eurowizji swojego reprezentanta, którego przygotuję tak, jak żaden polski artysta nie był jeszcze poprowadzony - mówi. - Czy sam wystartuję? Niewykluczone, ale na pewno nie będę po raz drugi reprezentował Polski. Może wystąpię w barwach Niemiec... Marcin Prokop

1 z 1

3365