Wisława Szymborska to nie tylko wybitna poetka i noblistka - to głos wielu pokoleń, które uważnie obserwują świat i są wrażliwi na jego piękno. Wzruszające wiersze artystki, która jak nikt inny potrafiła bawić się słowem, chwytają za serce, a ich lektura to prawdziwa przyjemność i ukojenie dla duszy. Prawdziwy talent pisarki do tworzenia cudownych aforyzmów doceniają miliony czytelników. 

Wisława Szymborska – najlepsze cytaty 

Poetka była silnie związana z Krakowem, gdzie rozwijała swoją karierę i przeżywała najważniejsze momenty swojego życia. Niezwykły dar obserwowania świata i trafnego podsumowywania doświadczeń sprawił, że spod jej pióra wyszły wspaniałe cytaty o byciu sobą w tętniącym życiem mieście. Już w młodym wieku Szymborska była bardzo doceniana przez krytyków. Nietuzinkowe i błyskotliwe złote myśli zagwarantowały jej niezwykłą popularność i przyniosły wiele honorowych odznaczeń i nagród literackich. 

„Żaden dzień się nie po­wtó­rzy, nie ma dwóch po­dob­nych nocy, dwóch tych sa­mych po­ca­łun­ków, dwóch jed­na­kich spoj­rzeń w oczy" (Nic dwa razy)

„Kie­dy wy­ma­wiam sło­wo Przy­szłość, pierw­sza sy­la­ba od­cho­dzi już do prze­szło­ści" (Trzy słowa najdziwniejsze)

„Moje znaki szczególne to zachwyt i rozpacz" (Niebo)

„Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie" (Krótkie życie naszych przodków)

„Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami" (Nieczytanie)

Zobacz także:

Cytaty świętych

Cytaty świętych, które uczą, inspirują, dodają otuchy. Przeczytaj i wybierz sentencję dla siebie
cytaty o aniołach

Cytaty o aniołach, które pomogą nam przetrwać trudne chwile

Szymborska o miłości – cytaty 

Poetka wiele miejsca w swojej twórczości poświęcała tematyce miłosnej i związanych z nią radościach i cierpieniach. Jej wersy przepełnione są delikatnym uczuciem, inspirują i wzbudzają w czytelnikach pragnienie spotkania bratniej duszy. Sama autorka wielką miłość y przeżyła dwa raz, a każdy z nich nauczył ją oddania, czułości i okazywania troski. Romantyczne wiersze Wisławy Szymborskiej pełne są przepięknych sentencji o zakochaniu, które idealnie sprawdzą się jako cytaty na rocznicę ślubu. 

„Wczo­raj, kie­dy two­je imię  ktoś wy­mó­wił przy mnie gło­śno, tak mi było, jak­by róża przez otwar­te wpa­dła okno. Dziś, kie­dy je­ste­śmy ra­zem, od­wró­ci­łam twarz ku ścia­nie. Róża? Jak wy­glą­da róża? Czy to kwiat? A może ka­mień?" (Nic dwa razy)

„Niech lu­dzie nie zna­ją­cy mi­ło­ści szczę­śli­wej twier­dzą, że ni­g­dzie nie ma mi­ło­ści szczę­śli­wej. Z tą wia­rą lżej im bę­dzie i żyć, i umie­rać" (Miłość szczęśliwa) 

„A kie­dy za­sy­pia­my, we śnie wi­dzi­my roz­sta­nie. Ale to do­bry sen, ale to do­bry sen. bo się bu­dzi­my z nie­go" (Zakochani)

„Przepraszam dawną miłość, że nową uważam za pierwszą" (Pod jedną gwiazdką)

Szymborska o przyjaźni – cytaty 

Twórczość noblistki w wielu miejscach skupia się na relacjach międzyludzkich. Ze wspomnień jej bliskich wiemy, że sama była osobą niezwykle pogodną i serdeczną, ale również nieśmiałą, a momentami introwertyczną. Lubiła obserwować innych, poznawać historie przypadkowych osób, czerpać radość z ich codzienności. To właśnie dzięki temu cytaty Wisławy Szymborskiej mają w sobie ogromną prawdę i autentyczność, które urzekły czytelników i sprawiły, że potrafili odnaleźć w nich siebie i swoich bliskich.

„Wolę siebie lubiącą ludzi niż siebie kochającą ludzkość" (Możliwości)

„Nie bra­kło­by te­ma­tów, bo łą­czy nas wie­le. Ta sama gwiaz­da trzy­ma nas w za­się­gu. Rzu­ca­my cie­nie na tych sa­mych pra­wach. Próbu­je­my coś wie­dzieć, każ­de na swój spo­sób, a to, cze­go nie wie­my, to też po­do­bień­stwo" (Milczenie roślin)

„My­śli­cie, że przy­naj­mniej list wy­ja­śniał coś. A je­że­li wam po­wiem, że li­stu nie było- i tylu nas - przy­ja­ciół, a wszy­scy się po­mie­ści­li w pu­stej ko­per­cie opar­tej o szklan­kę" (Pokój samobójcy)

„Przepraszam wszystkich, że nie umiem być każdym" (Pod jedną gwiazdką)

Wisława Szymborska – cytaty o życiu

Nie wszystkie wiersze Szymborskiej są przepełnione radością i pozytywnym spojrzeniem na świat. Wiele z nich ma w sobie wszystkim nam dobrze znaną gorycz, która jest nieodłącznym elementem życia. Poetka nie uciekała od piętnowania wad rzeczywistości i z ciekawością się im przyglądała. Starała się postrzegać świat takim, jaki jest, co sprawia że w jej twórczości znajdziemy zarówno pokorne cytaty o wdzięczności, jak i buntowniczą niezgodę na zastany porządek.

„Wolę nie pytać jak długo jeszcze i kiedy. Wolę brać pod uwagę nawet tę możliwość, że byt ma swoją rację" (Możliwości)

„Wielkie to szczęście nie wiedzieć dokładnie, na jakim świecie się żyje. Trzeba by było istnieć bardzo długo, stanowczo dłużej niż istnieje on" (Wielkie to szczęście)

„W porównaniu z chmurami życie wydaje się ugruntowane, omalże trwałe i prawie że wieczne. Przy chmurach nawet kamień wygląda jak brat, na którym można polegać, a one, cóż, dalekie i płoche kuzynki" (Chmury)

„Mo­głam być sobą - ale bez zdzi­wie­nia, a to by ozna­cza­ło, że kimś cał­kiem in­nym" (W zatrzęsieniu)

„Nie wszyst­kie złe przy­go­dy mie­szczą się w re­gu­łach świa­ta i na­wet gdy­by chcia­ły, nie mogą się zda­rzyć" (Kałuża)

Wisława Szymborska – o śmierci

W twórczości wielu poetów prędzej czy później pojawia się temat śmierci. Bywa przedstawiana jako tajemnicza fascynacja, moment przejścia do innego świata, a czasem również katastroficzna wizja podsumowania postępowania na ziemii. Cytaty z wierszy Wisławy Szymborskiej ujmują śmierć inaczej - próbują ją zrozumieć, pogodzić się z nią, a jednocześnie pozwalają na wyrażanie smutku, rozpacz, łzy i tęsknotę. Poetka silnie przeżyła osobiste doświadczenie straty po odejściu Kornela Filipowicza, jej wieloletniego partnera i wielkiej miłości. 

„Nie tra­gi­zuj­my. On żyje. Może za dużo pił i krew na skro­ni to szmin­ka? Tu­taj nie sta­ło się nic. To jest zwy­czaj­ny le­żą­cy. Sam upadł i wsta­nie sam, sko­ro już prze­żył tę woj­nę" (Czarna piosenka)

„Każ­de­mu kie­dyś ktoś bli­ski umie­ra, mię­dzy być albo nie być zmu­szo­ny wy­brać to dru­gie" (Każdemu kiedyś)

„Coś się tu nie za­czy­na w swo­jej zwy­kłej po­rze. Coś się tu nie od­by­wa jak po­win­no. Ktoś tu­taj był i był, a po­tem na­gle znik­nął i uporczy­wie go nie ma" (Kot w pustym mieszkaniu)

„Ko­rzy­stam z naj­star­sze­go pra­wa wy­obraź­ni i po raz pierw­szy w ży­ciu przy­wo­łu­ję zmar­łych, wy­pa­tru­ję ich twa­rzy, nad­słu­chu­ję kroków, cho­ciaż wiem, ze kto umarł, ten umarł do­kład­nie" (Rehabilitacja)

„Nie ma ta­kie­go ży­cia, któ­re by choć przez chwi­lę nie było nie­śmier­tel­ne. Śmierć za­wsze o tę chwi­lę przy­by­wa spóźnioną" (O śmierci bez przesady)

Zobacz również: