Poronienia w pierwszych tygodniach ciąży
Poronienia w pierwszych tygodniach ciąży dotyka co piątą ciężarną kobietę. Co rozumiemy przez pojęcie „poronienie”? Z punktu widzenia ginekologii jest to proces „spontanicznego” przerywania ciąży do 22 tygodni, gdy parametry masy zarodka nie przekraczają 0,5 kg.
Jeśli dziecko rozwijające się w macicy waży 500 gramów, lekarze mogą je uratować i dać wcześniakowi szansę na szczęśliwe życie. Jeśli waga jest mniejsza niż ten wskaźnik, wówczas walka o życie urodzonego dziecka jest przegrana. Wczesne poronienie często nie jest odczuwane przez kobietę. Niekiedy zauważa jedynie niewielkie opóźnienie cyklu miesiączkowego i zwiększony przepływ krwi. Jeśli do poronienia dojdzie do 12 tygodnia, to często znak, że ciało kobiety nie jest gotowe na pełną ciążę lub że pojawiły się problemy zdrowotne, które należy rozwiązać. Każdorazowo należy skonsultować się z lekarzem, aby dowiedzieć się o przyczynach patologii. Specjalista przeprowadzi badanie, przepisze zestaw procedur zapobiegawczych, terapeutycznych i podtrzymujących, po których będzie można ponownie zacząć mówić o ciąży i porodzie.
Dyskomfort i bolesne objawy można złagodzić, przyjmując środki przeciwbólowe. Kiedy jednak pojawia się skrzep, ważne jest, aby natychmiast udać się do lekarza. W tym przypadku, należy oczyścić macicę, aby usunąć z niej ślady zarodka i zapobiec rozwojowi infekcji.
Przebieg, czyli jak wygląda wczesne poronienia?
Jaki jest przebieg, czyli jak wygląda wczesne poronienia? Niezależnie od przyczyny samego poronienia scenariusz jest zawsze taki sam. Płód umiera i następnie zaczyna odrywać się od ścian macicy, a następnie złuszczony, zostaje usunięty z jamy macicy. Te same objawy mogą wystąpić w ciąży pozamacicznej i normalnej, zdrowej ciąży wewnątrzmacicznej.
Jeśli USG pokazuje żywą ciążę wewnątrzmaciczną, w większości przypadków przyczyna pojawienia się plamienia podczas ciąży pozostaje nieznana. Plamienie to pojawienie się krwawej wydzieliny na tle żywej ciąży wewnątrzmacicznej, które lekarze określają jako „groźne poronienie”. W zdecydowanej większości przypadków, pomimo poważnej diagnozy, taka ciąża jest całkowicie bezpieczna.
Wszystkie poronienia są podzielone na dwa duże typy - sporadyczne (losowe) i nawykowe. Zasadniczo są one określone przez jedną gamę przyczyn, tylko proporcja każdej z przyczyn w dwóch przypadkach będzie bardzo różna. Z kolei wszystkie przyczyny można podzielić na dwie duże grupy: przyczyny wewnętrzne spowodowane problemami płodowymi i przyczyny zewnętrzne spowodowane problemami w ciele matki.
W związku z tym sporadyczne poronienia są najczęściej określane przez przyczyny związane z płodem, a nawykowe - z ciałem matki. Jeśli zauważysz oznaki początku poronienia, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Nawet jeśli nie można uratować płodu, lekarz przeprowadzi dokładną diagnozę, zidentyfikuje przyczyny spontanicznej aborcji i poda zalecenia, jak uniknąć takich przypadków w przyszłości.
Zobacz także:
Objawy poronienia w pierwszym trymestrze
Objawy poronienia w pierwszym trymestrze są doskonale znane i dość charakterystyczne. Niezależnie od intensywności, czasu trwania i nasycenia kolorów - krwawienie to sygnał, że należy natychmiast szukać pomocy u specjalisty.
Nie mniej niepokojącym znakiem jest ciągnący ból, który pojawił się w dolnej części brzucha. Bolesne odczucia w okolicy krzyżowej lub pachwinowej wskazują na obecność hipertoniczności macicy i próbę pozbycia się rozwijającego się płodu przez organizm. Być może przyczyny krwawienia i występowanie nieprzyjemnych wrażeń są mniej poważne, ale zdecydowanie nie należy lekceważyć tych objawów. Podsumowując - większość poronień występuje do 12 tygodni. Objawy poronienia obejmują:
- Krwawienie z pochwy lub plamienie (chociaż występują dość często we wczesnej ciąży)
- Ból lub skurcze brzucha, lub dolnej części pleców
- Płynne wydzieliny z pochwy lub fragmenty tkanek
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że we wczesnych stadiach ciąży plamienie lub krwawienie z pochwy występuje dość często. W większości przypadków u kobiet z lekkim krwawieniem w ciągu pierwszych trzech miesięcy dalsza ciąża przebiega bez powikłań. W niektórych przypadkach nawet przy silnym krwawieniu, ciąża nie kończy się poronieniem. U niektórych kobiet po poronieniu w macicy zaczyna się rozwijać infekcja. W przypadku takiej infekcji, która jest również nazywana poronieniem septycznym, mogą wystąpić:
- Gorączka (uczucie gorąca, dreszcze)
- Bóle
- Gruba wydzielina z pochwy o nieprzyjemnym zapachu
Objawy bólowe są często spazmatyczne. Powstają nagle, powoli oddalają się i znowu pojawiają. Niepowstrzymane krwawienie wymaga natychmiastowego połączenia z numerem alarmowym. Obserwując takie objawy, prawdopodobne jest poronienie we wczesnych stadiach, dlatego konieczna jest hospitalizacja przyszłej matki. Jeśli obfitej utracie krwi towarzyszy obecność w płynie skrzepów i kawałków błon śluzowych, oznacza to, że poronienie już miało miejsce.
Najczęstsze przyczyny poronień w pierwszych tygodniach ciąży
Najczęstsze przyczyny poronień w pierwszych tygodniach ciąży mogą mieć pochodzenie zewnętrzne lub wynikają z nieprzygotowania organizmu na ciąże. Często też związane są z chorobami lub dolegliwościami kobiety.
Do częstszych przyczyn poronienia należą nieprawidłowości genetyczne - w obecności elementu mutującego w chromosomach rodzicielskich. Wtedy płód jest wydalany z macicy jako niekompetentny i sprzeczny z zasadami naturalnej selekcji ciała. Różne czynniki mogą wpływać na manifestację i rozwój patologii, nie zawsze można je precyzyjnie określić.
Czasami jest to hormonalna nierównowaga - poronienie może być spowodowane niewystarczającą produkcją hormonu progesteronu lub przewagą hormonów męskich w ciele kobiety. Na etapie przygotowania do ciąży taką anomalię można łatwo wyeliminować dzięki zastosowaniu terapii hormonalnej. Poważnym problemem jest konflikt Rhesus rodziców - z ujemnym czynnikiem Rhesus krwi matki podobny wskaźnik ojca odgrywa bardzo ważną rolę.
Przy przeciwnych wartościach wczesne poronienie jest całkiem możliwe. Jeśli płód ma dodatni czynnik Rh, ciało matki stara się pozbyć ciała obcego, próbując wyrzucić zarodek za pomocą wszelkich dostępnych środków. We wczesnej diagnozie nieprawidłowości, lekarz stosuje progesteron do ochrony płodu, co zapobiega wydaleniu płodu. Jeśli oboje rodzice mają ujemny czynnik Rh, konfliktu można uniknąć.
Inne częste przyczyny to choroby zakaźne - czynnik negatywny, który może wyrządzić szkodę płodowi i ciału przyszłej matki. Jeśli występują infekcje narządów płciowych, lepiej pozbyć się ich przed poczęciem, w przeciwnym razie infekcja zarodka jest nieunikniona. Może to spowodować wczesne poronienie. Uwzględniono również procesy zapalne w ciele kobiety. Wzrost temperatury w odpowiedzi na szkodliwe skutki choroby często oznacza ogólne zatrucie organizmu.
Pierwszy trymestr ciąży to czas, kiedy wszelkie leki są surowo zabronione. Zarodek zawiera ważne narządy, środki mogą wywoływać nieprawidłowości w rozwoju dziecka. Również w czasie ciąży zabronione są niektóre zioła: pokrzywa, wrotycz pospolity, ziele dziurawca zwyczajnego, pietruszka. Ich spożycie może spowodować poronienie i utratę zarodka przez matkę. Podczas ciąży bardzo ważne jest, aby chronić się przed poważnym wysiłkiem fizycznym i możliwym uszkodzeniem mechanicznym.
Od pierwszych dni fitness i inne rodzaje aktywności fizycznej w niewyspecjalizowanych grupach są zabronione. Aby nie wywołać poronienia na wczesnym etapie, lepiej zapisać się do wyspecjalizowanych grup sportowych dla kobiet w ciąży, w których obciążenie jest dokładnie obliczone, i wykorzystywane są tylko ćwiczenia nieszkodliwe dla zdrowia matki i dziecka. Nie możesz podnosić ciężarów, przepracowywać, poddawać się upadkom, uderzeniom i nieudanym ładunkom. Nawet jeśli matka jest pełna zdrowia i siły, w czasie ciąży lepiej uważać na nieostrożne działania.
Istnieją również przyczyny poronień opartych na stresie, depresji, nerwowym nastroju matki. Nawet na etapie planowania ciąży rodzice powinni zmienić swój zwykły rytm życia, aby wykluczyć z niego wszystkie negatywne czynniki. Aby nie wywołać poronienia we wczesnych stadiach, musimy pozbyć się złych nawyków, uzależnienia od kawy, alkoholu, palenia.
Czego unikać w ciąży, aby nie poronić?
Czego unikać w ciąży, aby nie poronić? Wszystko zależy tutaj od wieku, stanu zdrowia i kondycji organizmu przyszłej matki. Są jednak zasady ogólne, które dotyczą wszystkich kobiet w ciąży.
Jeśli przyszła matka ma ponad 35 lat, ryzyko poronienia znacznie wzrasta. Lekarze twierdzą, że ryzyko przerwania ciąży po 30 latach jest podwojone, a po 40 latach prawdopodobieństwo urodzenia dziecka zmniejsza się do 20%. Wcześniejsze choroby, gromadzenie się toksycznych substancji niekorzystnie wpływa na zdolność do poczęcia jaj.
O obecności chorób przewlekłych i hormonalnych u kobiety należy poinformować lekarza obserwującego jeszcze przed zajściem w ciążę. Często taki problem, jak cukrzyca rozwija się równolegle ze wzrostem płodu. Będąc pod stałym nadzorem specjalisty, kobieta zwiększa szanse na urodzenie długo oczekiwanego dziecka.
Biorąc pod uwagę liczbę faktów wpływających na przebieg ciąży, nie można znaleźć magicznej formuły, w której zagrożenie poronieniem jest zredukowane do zera. Niemniej jednak niektóre środki zapobiegawcze pomogą zmniejszyć ryzyko powikłań do minimum. I tak kompleksowe badanie przyszłej matki, jak i ojca, pozwoli zidentyfikować możliwą niekompatybilność genetyczną i podjąć kroki w celu utrzymania ciąży na wczesnym etapie, jeśli problem zostanie potwierdzony.
Terminowa wizyta u ginekologa i dostarczenie niezbędnych testów pomoże wykryć i zapobiec rozwojowi infekcji pochwy na czas. Każda kobieta w ciąży powinna z podwójną uwagą zwracać uwagę na produkty stosowane w żywności. Przed użyciem wszystkie składniki, które składają się na menu przyszłej matki, należy poddać niezbędnej obróbce, aby uniknąć zakażeń przenoszonych przez żywność, które mogłyby doprowadzić do śmierci płodu.
Odrzuć alkohol, papierosy i narkotyki na kilka miesięcy przed planowaniem ciąży. Jeśli praca wiąże się z dużym stresem fizycznym i emocjonalnym, skorzystaj ze zwolnienia lekarskiego.
Objawy ciąży mimo poronienia - o czym świadczą?
Co może być zaskakujące, to często u kobiet pojawiają się objawy ciąży mimo poronienia - o czym świadczą? Każde poronienie jest inne, podobnie jak objawy, których możesz doświadczyć. Kiedy jednak doszło do poronienia, a organizm nadal zachowuje się jakbyśmy były w ciąży, należy bacznie obserwować reakcje naszego ciała.
Najczęściej po poronieniu ustają wszelkie objawy związane z ciążą. Jednak nie dzieje się tak zawsze, czasami mimo poronienia pojawiają się następujące objawy:
- Opuchnięte piersi
- Nadwrażliwe sutki
- Poranne mdłości, w tym nudności i niechęć do jedzenia
- Powiększenie brzucha
- Zwiększone zmęczenie
- Wahania nastroju
- Zwiększone oddawanie moczu
- Nadmierne wydzielanie śliny
- Wzdęcia i gaz
- Zawroty głowy
Niektóre kobiety, które doświadczają utraty ciąży, czasami odczuwają kopanie lub poruszenie brzucha. Przyczyny tych wrażeń mogą być liczne, a hormony i emocje odgrywają kluczową rolę. Lekarze uważają, że hormony ciążowe odgrywają rolę w wywoływaniu porannych mdłości, bólu piersi, zmęczenia i innych standardowych objawów wczesnej ciąży.
Po poronieniu twoje hormony nie powrócą od razu do stanu sprzed ciąży, więc może być okres, w którym nadal będziesz czuć się jakbyś była w ciąży. Dzieje się tak, ponieważ niektóre hormony ciążowe pozostają we krwi przez jeden do dwóch miesięcy po poronieniu.
Oprócz hormonów stres i depresja odgrywa rolę w utrzymujących się objawach ciąży, szczególnie trwających przez tygodnie lub miesiące. Fałszywe objawy ciąży mogą wystąpić, gdy uraz emocjonalny wzmacnia fizyczne objawy ciąży po poronieniu. Ruch płodu, kopanie i skurcze to tylko niektóre z odczuć. W takich sytuacjach lekarz zaleci wsparcie psychologiczne, w tym terapię, aby poradzić sobie z traumą emocjonalną.
