Stracili dwoje dzieci w wypadku samochodowym
Crystal i Brad Sparksowie w lipcu, w wypadku samochodowym stracili dwoje z sześciorga dzieci. Crystal była wówczas w ciąży z siódmym dzieckiem. Mimo że miała przebite płuco oraz liczne złamania, walczyła mając pod sercem dziecko.
Kilka dni temu na świat przyszedł chłopiec o imieniu Nixon, który przeżył wypadek będąc w brzuchu mamy. „To był naprawdę cud. Chroniło go ciało Crystal” - mówił przyjaciel rodziny, który przyjechał od razu na miejsce zdarzenia. "Przedział pasażerski został zmiażdżony do rozmiarów plecaka" - dodał w rozmowie z "Today Parents".
12-letnia córka Bailey i 10-letni syn Landon zmarli w wyniku poważnych obrażeń.
Nixon przyszedł na świat do nas w czasie wielkiego niepokoju w naszej rodzinie - napisał Brad w mediach społecznościowych, informując o narodzinach synka.
"Podczas gdy jest w nas wiele smutku i łez z powodu straty Baileya i Landona, Pan w tej łasce dał nam jasne światło nadziei i dobroci - Nixona" - dodał ojciec dzieci.
Smutek rodziców i ogromna tęsknota po stracie dwójki dzieci jest nie do opisania:
Myślę, że każdego dnia trochę bardziej boli. Zostawiliście taką pustkę w moim sercu - napisał ojciec dziecka.
Od czasu wypadku rodzeństwo: Cameryn (14 lat), Sadie (7 lat), Jackson (5 lat), Wilson (3 lata), które przeżyło tragiczny wypadek, śpi razem w jednym pokoju.
A beautiful message from my niece Crystal Sparks FB page since she has come home from the hospital with her little bundle of hope. Her face says it all. “We are home, resting, continuing into the next little chapter of recovery. Enjoying these sweet, precious snuggles. Thank you, for your continued love, prayers and support! It truly means so much to our family. This picture was weird to take, but it’s real.. and I always try to share my real with you all. This sums up how I’m feeling these days. Tears from missing my Munchie and Bailey girl- often streaming silently down my face as I hold him close. So much joy from this sweet little miracle baby... whom from moments after we we wrecked I can recall thinking I was surely going to lose this baby, how could he possibly survive such trauma. But God... in His goodness kept him and here he is. Right in the middle of the hurt and pain and emptiness that their absence has left behind in our hearts and home. He’s here nestling deeper into my neck as though he knew I needed the comfort- as a friend asked about leaving flowers at the mile marker where brother and sister left this earth and got to meet their Creator and Savior. Nixon, you are so special to me.. to us. You were not made to replace anyone, but certainly to help replace some of the sadness and pain with joy and all the sweet cuddles. I won’t ever pretend to fully understand,(and scripture says I can’t. His ways are not ours), but I will certainly be thankful to our God for keeping you safe that night. For keeping you secure until just the right moment. You are already so strong.. so fierce. I am excited, (and honestly slightly scared ), to watch you grow into who the Lord has created you to be. But please, take your time. Stay little for just a little while longer. There’s no rush. You’ll have the rest of your life to be big. For everyone nearby- I’ll try to share this little love bug for at least a few moments.. but forgive me if I can’t seem to let him go just yet.”
Komentarze