Kim jest księżniczka Anna?

Księżniczka Anna to drugie dziecko i jedyna córka Elżbiety II i księcia Filipa. Urodziła się 15 sierpnia 1980 r. w Clarence House w Londynie. Zgodnie z tradycją naukę pobierała początkowo w domu, gdzie lekcji udzielała jej guwernantka. Później, od 1959 do 1963 r. należała do Girl Guides. W 1968 r, ukończyła Benenden School w Kent

Księżniczka Anna nie lubi udzielać się w mediach i media nigdy nie były nią zainteresowane. Twierdzono, że jest nijaka i nudna. Nie była tak lubiana jak Diana i tak urodziwa jak Kate. Była za to znana ze swojego ciętego języka, który podobno odziedziczyła po księciu Filipie. Wyznawała zasadę, że nie zamierza zmieniać tego, kim jest, żeby przypodobać się innym. Nie przepadała za księżną Dianą i miała radzić Harry’emu, żeby nie żenił się z Meghan. Do historii przeszły także jej słowa dotyczące tego, że dzieci stanowią zagrożenie dla małżeństwa. Przez swój chłodny stosunek do mediów i poznanych została okrzyknięta „Her Royal Rudeness”. Po królowej odziedziczyła jednak poczucie obowiązku. Wiedziała, że nigdy nie zostanie głową państwa, nie tylko dlatego, że jest młodszą siostrą Karola, ale także dlatego, że jest kobietą. Obecnie zajmuje 16. Miejsce w kolejce do tronu. Księżniczka musiała więc stworzyć sobie inną drogę w życiu. Wybrała jeździectwo i organizacje charytatywne.  Pracuje przez 180 dni w roku i ani myśli o emeryturze. Często nazywana jest „najbardziej pracowitą członkinią rodziny królewskiej”. No, może poza samą Elżbietą II. W samym 2019 r. wzięła udział w 500 spotkaniach z ramienia królowej. Dodatkowo patronuje 300 organizacjom charytatywnym.

Kariera sportowa Anny

Księżniczka Anna zajmowała kiedyś drugie miejsce w kolejce do tronu. Wyprzedzili ją jednak młodsi bracia – Andrzej i Edward i ich dzieci i wnuki -  i obecnie może zapomnieć o koronie (zajmuje 16. miejsce w kolejce). Wiedziała, że musi wybrać inną drogę w życiu i hobby zmieniła na pracę. Karierę sportową rozpoczęła w 1965 r. W marcu 1971 była zmuszona do wycofania się z zawodów jeździeckim w Crookham, w których była liderką, ponieważ wcześniej spadła z konia, który odmówił przeskoczenia przeszkody. Księżniczka nie zamierzała pozwolić tej porażce, żeby zakończyła jej karierę i jeszcze w tym samym roku została indywidualną mistrzynią Europy w czasie zawodów w Burghley z koniem Doublet. 

Drugi upadek z konia księżniczka zaliczyła we wrześniu 1973 r., kiedy brała udział w mistrzostwa Europy w Kijowie. Pomimo zajęcia pierwszego miejsca musiała się jednak wycofać. Księżniczka złamała wtedy obojczyk. Jej wielki triumf nadszedł w 1976 r., kiedy zakwalifikowała się do udziału w letnich igrzyskach olimpijskich w Montrealu w jeździectwie. Była pierwszą członkinią brytyjskiej rodziny w historii, której się to udało. Księżna Anna do dziś patronuje Brytyjskiej Organizacji Olimpijskiej i należy do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. 

Działalność charytatywna

Anna przez całe życie była na świeczniku. Jako jedyna córka Elżbiety II musiała dumnie reprezentować swoją matkę na oficjalnych przyjęciach i wyjazdach zagranicznych. Niestety księżniczka nie sprawdzała się dobrze w tej roli. Wiecznie nadąsana, nieuśmiechnięta córka królowej nie sprawiała dobrego wrażenia. Chociaż media brytyjskie nie zostawiały na niej suchej nitki, Anna nie wyglądała na przejętą tymi opiniami. 

Księżniczka poświęciła się dla sportu i działalności charytatywnej. Podobnie jak reszta brytyjskiej rodziny królewskiej, Anna jest mocno zaangażowana w sprawy społeczne. Księżniczka musi odbywać tysiące spotkań i podróży. Odwiedza fundację, przekazuje darowizny i wspiera osoby starsze i ubogich. W 1981 r. powołała The Royal Trust for Carers, organizację zajmującą się opieką domową nad osobami niepełnosprawnymi, natomiast w 1970 r. powołała Save the Children, która pomaga dzieciom na całym świecie. 30 marca 2011 r. została kanclerzem Uniwersytetu Edynburskiego, zastępując na tym stanowisku swojego ojca. Została doceniona przez swoją matkę, która w 1987 roku nadała jej tradycyjny tytuł „Princess Royal”, czyli „Księżniczka Królewska”

Życie prywatne księżniczki Anny

Życie prywatne księżniczki, w odróżnieniu od tego publicznego, jest bardzo ciekawe i nadaje się na scenariusz filmowy. W 1970 r. spotykała się z Andrew Parker Bowlesem, czyli.. z byłym mężem Camilli! Ich małżeństwo rozpadło się w 1995 r., a dziesięć lat później Camilla została szwagierką Anny, ponieważ wyszła za jej brata, księcia Karola. Nikogo nie zdziwił fakt, kiedy media w 1973 r. poinformowały, że Anna spotyka się z mistrzem olimpijskim w jeździectwie. Mark Phillips jest synem majora Petera Philipsa i jego żony, Anny. Ich zaręczyny ogłoszono 29 maja. 

Zobacz także:

Ślub odbył się 14 listopada 1973 r. w opactwie Westminsterskim. Księżniczka otrzymała wtedy obrączkę z walijskiego złota, podobną do tej, którą nosiły jej matki i ciotki. Powszechnie uważa się, że w dniu ślubu królowa Elżbieta II zaoferowała Markowi godność hrabiowską. Było to zwyczajowe zachowanie, kiedy mężczyzn „z ludu” poślubia członkinię rodziny królewskiej. Mężczyzna jednak odmówił. W praktyce oznaczało to, że ich przyszłe dzieci będą mogły być wychowywane, jak zwykli obywatele. 

Cztery lata później, 16 listopada 1977 r. w St. Mary’s Hospitala w Londynie, księżniczka urodziła syna. Chłopiec otrzymał imiona Piotr Marek Andrzej i był pierwszym wnukiem Elżbiety II i pierwszym wnukiem brytyjskiego monarchy, który przyszedł na świat bez tytułu szlacheckiego. 15 maja 1981 r. para przywitała na świecie córkę Zarę Annę Elżbietę. Dziecko przyszło na świat w tym samym szpitalu, co jej brat. 

Para ogłosiła separację w 1989 r., a wkrótce na jaw wyszedł fakt, że Mark ma 5-letnią nieślubną córkę Felicity. Była ona owocem jego romansu z nowozelandzką nauczycielką Heather Tonkin w połowie lat 80-tych. Mąż księżniczki Anny zaprzeczył wszystkiemu, jednak jego ojcostwo zostało ostatecznie potwierdzone testem DNA po tym, jak była kochanka go pozwała. Księżniczka i Mark rozwiedli się w 1992 r. 

Anna nie zamierzała jednak długo rozpaczać i już kilka miesięcy później rodzina królewska podała do wiadomości, że księżniczka zaręczyła się z Timothym Laurencem, oficerem Royal Navy, którego poznała, kiedy pełnił służbę na HMY „Britannia”.  Prywatna uroczystość odbyła się 12 grudnia w Crathie Church w Crathie w Szkocji.


Ciekawostki o księżniczce Annie

  • Jej upadek z konia w 1973 r. na mistrzostwach Europy w Kijowie zainspirował powstanie piosenki „Księżniczka Anna spadła z konia” Agnieszki Osieckiej, którą wykonywały Maryla Rodowicz i Ewa Bem. 
  • Księżniczka słynie z ciętego języka i pomimo swojej pozycji w państwie, nie boi się powiedzieć innym, co o nich myśli. Kiedyś użyła „soczystych” wyzwisk i epitetów skierowanych do fotoreporterów, którzy przeszkadzali jej w treningu jazdy konnej. 
  • Annie nigdy nie zależało na dobrym „prezentowaniu się”. Księżniczka woli poświęcać czas na sport i reprezentowanie królowej. Podobnie, mimo sztabu profesjonalistów, nie zmienia wyglądu od pół wieku i nosi te same ubrania od 40 lat!
  • Księżniczka w młodości doświadczyła.. próby porwania! 20 marca 1947 r. ona i jej mąż wracali z wydarzenia charytatywnego do Pałacu Buckingham. Ich samochód został zatrzymany przez Iana Balla. Niedoszły porywacz postrzelił ochroniarza księżniczka i policjanta, inspektora, kierowcę i dziennikarza Briana McConnella, który był akurat świadkiem zdarzenia i próbował interweniować. Na szczęście przechodził tamtędy bokser Ron Russell, który zaatakował Balla, co dało księżniczce szansę na ucieczkę. Wszyscy mężczyźni zostali nagrodzeni medalami przez królową.