Katarzyna Pakosińska – dzieciństwo i młodość
Katarzyna Pakosińska jest jedną z najpopularniejszych kobiet polskiej sceny kabaretowej – uznanie widzów zdobyła za sprawą swoich występów, donośnego śmiechu i niezwykłej umiejętności rozbawiania ludzi. Przyszła na świat stolicy Polski w 1972 r., a więc w 2022 r. obchodziła 50-lecie swoich narodzin. Pochodzi z rodziny inteligenckiej: jej mama Marzena była z zawodu fitopatolożką, a ojciec Stanisław – inżynierem. Swoje dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w podwarszawskim Milanówku, gdzie chętnie animowała i prowadziła różne zabawy dla swoich rówieśników.
Już od najmłodszych lat przejawiała zainteresowanie występowaniem na scenie – tańczyła w zespole folklorystycznym „Pruszkowiacy” od 7 do 27 roku życia (sic!). Potwierdzeniem jej artystycznych upodobań był również wybór szkoły średniej, a dokładniej Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie, które Katarzyna ukończyła z powodzeniem. Następnie podjęła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jej praca magisterska była związana z kabaretem artystyczno-literackim.
Artystka znana z Kabaretu Moralnego Niepokoju już w trakcie studiów zaczęła poważnie interesować się występowaniem na scenie. Podjęła współpracę z Teatrem Stara Pochodnia w Warszawie. Niemniej jednak na początku postanowiła zawodowo związać się z dziennikarstwem. W celu poprawy swojego warsztatu tuż po studiach uczęszczała do dwuletniego studium dziennikarskiego, a następnie podjęła pracę w TV Polonia i TVP 1, gdzie prowadziła m.in. poranny program „Kawa czy herbata”. Oprócz tego współpracowała też z Programem III Polskiego Radia.
ZOBACZ TAKŻE:
Katarzyna Pakosińska a Kabaret Moralnego Niepokoju
Katarzyna Pakosińska nadal wielu osobom kojarzy się z występami w Kabarecie Moralnego Niepokoju. Mało kto jednak wie, że jest ona jego współzałożycielką. Kabaret ten powstał w 1993 r., kiedy to grupa znajomych ze studiów – Robert Górski, Mikołaj Cieślak, Przemysław Borkowski, Rafał Zbieć i Katarzyna Pakosińska wymyślili, że wykorzystają swój talent aktorski oraz niezwykłą umiejętność rozmieszania ludzi i założą swoją własną grupę artystyczną. Co ciekawe, wszyscy należeli do samorządu Wydziału Polonistyki, który nazywali „Klubem Poszukiwaczy Prawdy i Piękna”. Ich pierwszy występ miał miejsce w 1994 r. i nosił tytuł „Królewna, Rycerz i Smok”.
Artystka odeszła z Kabaretu Moralnego Niepokoju w 2011 r., co było zaskoczeniem dla jej fanów. Długo nie podawała ona powodu swojej decyzji, a w mediach plotkarskich pojawiały się informacje o chęci spróbowania czegoś innego, wypaleniu zawodowym i… konflikcie ze swoimi kolegami z grupy. W rzeczywistości najbliższa prawdy okazała się opcja trzecia. To właśnie kłótnie spowodowały, że postanowiła ona odejść z grupy kabaretowej, którą de facto tworzyła od samego początku. Miała ona wówczas małe dziecko, któremu musiała poświęcić więcej czasu, co spotkało się z niezrozumieniem ze strony pozostałych członków kabaretu. Było to dużym ciosem dla artystki, jednak jak przyznaje po latach – finalnie wyszło jej to na dobre i podjęła bardzo dobrą decyzję.
Odejście Katarzyny Pakosińskiej z Kabaretu Moralnego Niepokoju, a zarazem ujawnienie powodów swojej decyzji, zapoczątkowało dyskusję o dyskryminacji ze względu na płeć.
Zobacz także:
Katarzyna Pakosińska – nie tylko kabaret
Pomimo że pierwsze, o czym myślimy słysząc imię i nazwisko Katarzyny Pakosińskiej to kabaret, to jednak swoją pasję do występowania na scenie i wcielania się w różne role, wykorzystuje również w inny sposób. Już w trakcie studiów zaczęła grać na deskach teatru – na swoim zawodowym koncie ma m.in. współpracę z Teatrem Studio, Teatrem Capitol i Teatrem Kamienica. Oprócz tego pojawiała się gościnnie na małym ekranie – zagrała m.in. w takich serialach, jak: „Niania’, „Hotel 52” czy, „Blondynka”.
TO CIĘ MOŻE ZAINTERESOWAĆ:
Katarzyna Pakosińska – życie po odejściu z Kabaretu Moralnego Niepokoju
Kariera telewizyjna Katarzyny Pakosińskiej nie skończyła się wraz z odejściem z Kabaretu Moralnego Niepokoju. W 2011 r. wzięła udział w Tańcu z gwiazdami, w którym partnerował jej Tomasz Barański. Co więcej, rok później, u boku tego samego tancerza, wystąpiła w Turnieju Tanecznym Gwiazd. Oprócz tego zaczęła aktywniej działać w sieci z projektem „Seksesje”, w którym występowała jako „Nora Igres”. Grała również w warszawskich teatrach, w tym m.in. w przedstawieniu „Dobry wieczór z Pakosińską” w reżyserii Krzysztofa Jaślara. Katarzyna Pakosińska wzięła również udział w programie „Twoja twarz brzmi znajomo”, była także wokalistką zespołu Leszcze w latach 2014-2015. Natomiast obecnie prowadzi codzienny program rozrywkowo-informacyjny – Poranny rogal w Zoom TV.
Co łączy Katarzynę Pakosińską z Gruzją?
Katarzyna Pakosińska po raz pierwszy wyjechała do Gruzji w latach 80. i od razu pokochała jej kulturę, obyczaje i ludzi. Wówczas, gdy rozpadł się jej pierwszy związek i została sama z kilkuletnią córką Mają Antoniną, postanowiła wrócić do Gruzji, by zaznać nieco spokoju, a zarazem nakręcić dokument „Tańcząca z Gruzją”. Podczas tej wyprawy w eksplorowaniu wciąż jeszcze niezbyt dobrze znanego państwa pomagał jej pewien Gruzin – Irakli: dziennikarz i… książę, który samotnie wychowywał dwójkę małych dzieci. Ich poznanie na długo zapadło artystce kabaretowej w pamięć – podczas wyprawy do Gruzji chciała wspiąć się na pięciotysięcznik, ale niestety się przeziębiła. Dlatego też podano jej leki, które zamiast pomóc – zaszkodziły i doprowadziły Katarzynę do zapaści. Wówczas życie uratował jej Irakli, z którym szybko nawiązała bliższą relację, zakochując się w nim bez pamięci. Para zaręczyła się w 2016 r. i pobrała rok później w świątyni, zlokalizowanej nieopodal Gruzji. Na ślubie mieli oni tradycyjne stroje gruzińskie.
Owocem miłości Katarzyny Pakosińskiej do Gruzji jest jej książka „Georgialiki. Książka pakosińsko-gruzińska”. Można znaleźć w niej rozmowy z inspirującymi ludźmi i niezwykłe opowieści, w których na pierwszy plan przedostają się głębokie przyjacielskie relacje pomiędzy Gruzinami. Nie obyło się jednak bez kontrowersji – rok po publikacji książki Katarzyna została oskarżona o plagiat przez wydawców serwisu „Oblicza Gruzji”, którzy oskarżali ją również o kopiowanie z Wikipedii. Sprawa jednak nigdy nie miała swojego finału w sądzie, a sama Katarzyna nie odniosła się do sprawy. Zamiast tego wydała jeszcze dwie książki o Gruzji: „Amaradiso. Arabeski na temat Gruzji w dialogu z alter ego spisane. Tylko dla pasjonatów z poczuciem humoru!” i „Jak strugać wariata”.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
