Jak wygląda drzewo genealogiczne Windsorów, brytyjskiej rodziny królewskiej?
Wszyscy członkowie rodziny królewskiej, ze względu na bliskie pokrewieństwo z królową Elżbietą II, w momencie urodzenia otrzymują prawo posługiwania się tytułem książąt Zjednoczonego Królestwa. Do kogo więc powinniśmy zwracać się mianem Królewskiej Wysokości?
Do brytyjskiej rodziny królewskiej zalicza się owdowiałych małżonków byłych monarchów, a więc drzewo genealogiczne powinna rozpoczynać wdowa po królu Jerzym VI, Elżbieta Bowes-Lyon, znana jako królowa matka. Po śmierci swojego małżonka przez lata towarzyszyła swojej córce w pałacu Buckingham, wspierając i służąc radą.
Kolejną gałęzią genealogicznego drzewa rodziny królewskiej są urzędująca królowa Elżbieta II i niedawno zmarły książę Filip. Niżej znajduje się ich potomstwo – książę Karol wraz z drugą małżonką, księżną Camillą, książę Andrzej, książę Edward i księżniczka Anna.
Drzewo genealogiczne Windsorów obejmuje też wnuki królowej w linii męskiej oraz ich małżonków, a więc księcia Williama i księżną Kate, księcia Harry’ego i księżną Meghan, księżniczkę Beatrycze, księżniczkę Eugenię oraz dzieci księcia Edwarda - Jamesa i Louise.
Brytyjską rodzinę królewską zamykają dzieci pary książęcej z Cambridge, czyli prawnuki królowej Elżbiety II – książę George, księżniczka Charlotte i książę Louis.
Skąd pochodzi nazwisko "Windsor"?
Znana nam współcześnie brytyjska rodzina królewska, czyli krewni królowej Elżbiety II to przedstawiciele dynastii Windsorów. Choć za sprawą małżeństwa królowej z księciem Filipem wszyscy ich potomkowie noszą nazwisko Mountbatten-Windsor, oficjalna nazwa rodu nie zostanie zmieniona nawet wtedy, gdy tron obejmie następca monarchini.
Niewiele osób wie, że przodkowie urzędującej Elżbiety II, w tym słynna królowa Wiktoria Hanowerska, mieli niemieckie korzenie. Nawet babcia obecnej monarchini, żona króla Jerzego V, z pochodzenia była Niemką. Sam panujący, pomimo obcobrzmiącego nazwiska Sachsen-Coburg-Gotha, czuł się jednak Anglikiem i poniekąd chciał zerwać z elementami niemieckiej tradycji.
Zobacz także:
Osobiste preferencje króla Jerzego V nie były jednak jedynym powodem zmiany nazwy rodu. Znacznie ważniejsze pobudki przybyły wraz z wybuchem I wojny światowej i rozszerzających się antyniemieckich nastrojów. Niemieckie pochodzenie władcy, a także fakt, że był spokrewniony z cesarzem Wilhelmem II zaczęło spotykać się z negatywnym odbiorem brytyjskich obywateli.
Nazwa Windsor, którą król przyjął za swoje nazwisko, określa najstarszą zamieszkałą królewską rezydencją, która dla Brytyjczyków stanowi rodzaj narodowego symbolu. 16 lipca 1917 roku nazwisko Windsor stało się oficjalną nazwą brytyjskiej rodziny królewskiej.
Historia brytyjskiej rodziny królewskiej
Ród, który dziś określamy mianem brytyjskiej rodziny królewskiej rozpoczyna się od monarchini, czyli najstarszego członka całej rodziny. Nie każdego dalekiego krewnego królowej Elżbiety II można jednak zaliczyć do tego szacownego grona. Mianem brytyjskiej rodziny królewskiej określa się monarchinię wraz z małżonkiem, jej rodziców, w tym owdowiałą żonę byłego króla, dzieci oraz wnuki w linii męskiej.
Królowa Elżbieta II, głowa nie tylko swojej rodziny, ale całego Zjednoczonego Królestwa, w dzieciństwie nie zdawała sobie sprawy z tego, jaka czeka ją przyszłość. Urodziła się 21 kwietnia 1926 roku w Londynie jako córka Alberta, księcia Yorku i Elżbiety Bowes-Lyon. Choć była najstarszą z rodzeństwa, nie dotyczyły jej kwestie związane z tronem. Gdy królem został jej stryj, nie sądzono, że brytyjska korona kiedykolwiek trafi do potomków księcia Alberta. Informacja o abdykacji Edwarda VIII rzuciła na przyszłość dziesięcioletniej wówczas Elżbiety zupełnie nowe światło.
Brytyjska rodzina królewska wyglądałaby dzisiaj zupełnie inaczej, gdyby nie upór młodej monarchini w wyborze małżonka. Książę Filip nie przypadł do gustu królewskiej parze, która za wszelką cenę starała się odwieść córkę od zamiaru poślubienia greckiego księcia. Elżbieta II postawiła jednak na swoim, tym samym rozpoczynając zupełnie nowy rozdział w dynastii Windsorów.
Choć Elżbieta II zaczęła pełnić obowiązki swojego ojca w lutym 1952 roku, koronacja odbyła się ponad rok później, w czerwcu 1953 roku. Królowa podejrzewała, że jest to związane z brakiem wiary w powodzenie jej rządów, jednak zarówno premier, jak i królewscy doradcy uspokajali ją, że zwłoka spowodowana jest kwestiami formalnymi.
Jaka jest kolejka do brytyjskiego tronu?
Linia sukcesji w rodzinie królewskiej jest ściśle określona, choć, co widać na przykładzie urzędującej królowej, bardzo gwałtownie może ulec zmianie. Zgodnie z tradycją prawo do dziedziczenia tronu przysługuje w pierwszej kolejności najstarszemu z dzieci sprawującego urząd monarchy. Do 2011 roku obowiązywała zasada primogenitury z preferencją męską, która oznaczała pierwszeństwo młodszych synów przed ich starszymi siostrami. Choć reguła ta została zniesiona, wciąż dotyczy dzieci królowej Elżbiety II. Królowa ma czworo dzieci – księcia Karola, księżniczkę Annę, księcia Andrzeja i księcia Edwarda. W związku ze wspomnianą zasadą księżniczka Anna będzie mogła objąć tron dopiero po swoich młodszych braciach i ich potomkach.
Obecnie pierwszy w kolejce do tronu jest książę Karol, najstarszy syn królowej, a następnie jego potomkowie – książę William i książę Harry. Z racji tego, że pierwszy z nich ma dzieci, wyprzedzają one swojego stryja w wyścigu po koronę. Po księciu Cambridge na liście spadkobierców plasują się książę George, księżniczka Charlotte i książę Louis. Za księciem Harrym w kolejce mogą ustawić się jego dzieci, Archie i Lilibet.
Ustawienie się w kolejce do tronu nie jest jedyną zasadą, jaką musi spełnić przyszły władca. Potencjalny monarcha musi spełnić szereg wymagań i przestrzegać określonych odgórnie reguł...na przykład być anglikańskim protestantem.
