Cher: urodziła się aby być sławna
Cherilyn Sarkisian urodziła się 20 maja 1946 r. w El Centro w Kalifornii. Pseudonim Cher to prawdopodobnie skrót od jej pełnego imienia, pojawił się nieco później na potrzeby artystycznej działalności. Ojciec Cher, John Sarkisian był amerykańsko – ormiańskim kierowcą. Matka – Georgia Holt miała prawdopodobnie indiańskie korzenie, była niespełnioną aktorką i modelką. Rodzice Cherilyn rozwiedli się, gdy dziewczynka miała 10 miesięcy. Po tym rozstaniu Georgia miała jeszcze kilku mężów i jeszcze jedną córkę Georgiannę. Pracowała dorywczo jako kelnerka i wraz z córkami bardzo często się przeprowadzała. Mała Cherilyn przez jakiś czas mieszkała w domu dziecka. Pomimo, że matka starała się codziennie odwiedzać ją w tym miejscu, był to czas, który pozostawił traumatyczne wspomnienia.
Cherilyn od dziecka marzyła o sławie, najbardziej chciała być aktorką albo piosenkarką. Muzykę pokochała po obejrzeniu Kopciuszka, następnie jej „wzorem” była Audrey Hepburn. Już w tym czasie dostrzegła, że na amerykańskiej estradzie i w kinie jest znacznie mniej ciemnowłosych aktorek i piosenkarek z którymi mogłaby się utożsamiać. Obserwacja ta tylko pogłębiła w nastolatce kompleksy dotyczące jej wyglądu.
W szkole Cherilyn nie była pilną uczennicą, za to była bardzo popularna i lubiana wśród rówieśników. Wyróżniała ją inteligencja i śmiałe zachowanie. Lubiła występować dla innych i namawiała kolegów do wspólnego śpiewania podczas szkolnych przerw na lunch. Wzbudzała poruszenie kiedy nosiła krótkie bluzki, które odsłaniały brzuch.
Swoją fascynację filmem wykorzystywała w trakcie przygotowań do szkolnych przedstawień. W piątej klasie wyreżyserowała i ułożyła choreografię do musicalu „Oklahoma!” (oryginalne przedstawienie na którym się wzorowała miało swoją premierę na Broadwayu w 1943 r.). Do przedsięwzięcia zaangażowała szkolne koleżanki. Niestety, nie udało się jej namówić kolegów, wobec czego sama odegrała role męskie.
To Cię może zainteresować:
Mama nazywała go Sony
Salvatore Phillip Bono urodził się 16 lutego 1935 r. w Detroit. Był najmłodszy z trójki rodzeństwa. Podobnie jak Cherilyn już jako nastolatek zaczął marzyć o sławie i karierze. Nie udało mu się ukończyć szkoły średniej i aby się utrzymać chwytał się różnych dorywczych zajęć. Był m.in.: kelnerem i kierowcą ciężarówki. Interesował się komponowaniem i produkcją muzyki. Na początku lat sześćdziesiątych udało mu się dostać posadę w wytwórni płytowej. Pracował dla cenionego studia muzycznego Gold Star Studios. Płyty nagrywali tam m.in.: Bob Dylan, Tina Turner, John Lennon czy George Harrison. Sonny poznawał tajniki produkcji muzycznej pod okiem Phila Spectora, jednego z najlepszych ludzi z tej branży. Sam Salvatore stał się znany pod imieniem Sonny, tę wersję jego imienia bardzo lubiła jego matka.
Kiedy Sonny spotkał Cher
W 1962 r. Cherilyn razem z koleżanką postanowiły przerwać naukę i jechać do Los Angeles, żeby uczyć się aktorstwa. Aby zarobić na utrzymanie nastolatka znalazła pracę kelnerki w jednej z kawiarni przy Bulwarze Zachodzącego Słońca. Niedługo później Cherilyn poznała Sonny'ego Bono. Kiedy się poznali różnica wieku między nimi wynosiła jedenaście lat a Sonny był już wtedy po rozwodzie.
Zobacz także:
Istnieją różne wersje opisujące okoliczności i przebieg ich pierwszego spotkania. Prawdopodobnie doszło do niego w studiu podczas jednej z sesji nagraniowych. Sonny zapewne usłyszał Cher biorącą udział w chórkach. Od razu zauważył jej wokalny potencjał. Namówił ją do nagrania kilku utworów, a co ważniejsze przekonał Phila Spectora – słynnego producenta muzyki, do zatrudnienia Cherylin. Udało jej się nagrać singiel pod pseudonimem „Bonnie Jo Mason”, który jednak nie zyskał uznania publiczności.
Sonny chciał z Cher stworzyć muzyczny duet. Dla siebie widział rolę kompozytora, autora tekstów i producenta – Cher miała być wokalistką. Początkowo tworzyli pod pseudonim Cesar i Cleo. Okazało się jednak, że dziewczyna z powodu dużej tremy nie była w stanie śpiewać na scenie sama. Sonny musiał towarzyszyć jej podczas występów. Zaczęli od grania w podmiejskich hotelach, gdzie – przyznajmy – publiczność nie była zbyt wybredna i muzycznie wyrobiona. Wspólne występy, czasem w trudnych warunki zbliżyły ich do siebie. Z czasem stworzyli duet także poza sceną i muzyką. Cher i Sonny zamieszkali razem, a w październiku 1964 r. wzięli symboliczny ślub w hotelowym pokoju w mieście Tijuana w Meksyku.
Duet Cesar i Cleo nagrał jeszcze kilka piosenek, które były dosyć ciepło przyjęte przez słuchaczy. Pod koniec 1964 r. udało się im podpisać wreszcie swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Liberty Records. Z tego czasu pochodził singiel „Dream Baby”, który podbił lokalne stacje radiowe.
Cher i Sonny stanowili interesujący duet. Ciemnowłosa, wysoka dziewczyna o oryginalnej urodzie, w mocnym makijażu i… prawie dziesięć centymetrów niższy mężczyzna ostrzyżony „na pazia”. Wyróżniał ich także styl ubierania. Nosili spodnie dzwony w pionowe paski lub kolorowe wzory, bardzo obcisłe na górze i mocno rozszerzone od kolan. Do tego luźne koszule z obszernymi rękawami i futrzane kamizelki.
Przeczytaj również:
Przebój „I Got You Babe”
Rok 1965 był przełomowy w karierze Cher i Sonne’go. Najpierw zmienili nazwę duetu na „Sonny & Cher” a w lipcu tego roku powstał przebój „I Got You Babe”. Utwór został wydany w Wielkiej Brytanii za namową zespołu The Rolling Stones. Muzycy twierdzili, że tylko Brytyjczycy mogą dostrzec potencjał tego duetu i… mieli rację. Piosenka szybko trafiła na pierwsze miejsce listy Billboard Hot 100 i spędziła tam aż trzy tygodnie. Singiel został okrzyknięty „jednym z najbardziej oczekiwanych utworów dekady” lat sześćdziesiątych.
Sonny napisał „I Got You Baby” w odniesieniu do piosenki Boba Dylana „It Ain't Me Babe”. Pracował nocą w swojej piwnicy a kiedy skończył, obudził Cher aby pokazać jej co stworzył. Artystka wcale nie była zachwycona. Stwierdziła wręcz, że żadnego przeboju z tego nie będzie i wróciła do łóżka spać. Potem okazało się jak bardzo się pomyliła. Utwór „I Got You Babe” stał się muzyczną wizytówką pary i symbolem ruchu hipisowskiego tamtego czasu. W Stanach Zjednoczonych singiel został sprzedany w ponad milionie egzemplarzy. Od tego czasu kompozycja była wielokrotnie nagrywana przez innych artystów i wykorzystywana w filmach i telewizji.
Duet Sonny i Cher zdobywał coraz większą popularność w Stanach Zjednoczonych. W latach 1965–1972 udało im się umieścić 10 kompozycji na liście 40 najlepszych utworów tygodnika Billboard. Przypomnijmy, że podobne wyniki osiągnęli jedynie Elvis Presley i The Beatles. Duet Cher i Sonny już po koniec 1967 r. mógł pochwalić się sprzedażą 40 milionów płyt na całym świecie.
Równocześnie, oboje byli zaangażowani w solowe płyty Cher. Na uwagę zdecydowanie zasługuje utwór „Bang Bang (My Baby Shot Me Down)”. Był to pierwszy singiel Cher, który sprzedał się w liczbie ponad miliona egzemplarzy.
Cher i Sonny: kryzys na scenie i w życiu
Pod koniec lat sześćdziesiątych para przeżywała pierwsze kryzysy na scenie i w życiu prywatnym. W tym czasie coraz bardziej popularne stawały się mocne, hardrockowe, gitarowe brzmienia. Folkowo – rockowa muzyka prezentowana przez Sonny'ego i Cher na tym tle wydawała się nijaka i pozbawiona energii. Duet tracił kolejne kontrakty z wytwórniami płytowymi, podczas gdy Cher przeciwnie – otrzymała umowę na nagranie nowej płyty. Jej solowe albumy miały inny styl i powoli stawały się konkurencją dla wspólnych występów z Sonnym. Być może był to jeden z czynników, który pogłębił kryzys między muzykami i małżonkami.
Sonny zaczął spotykać się również z innymi kobietami. Po kilku przygodnych znajomościach zrozumiał jednak, że Cher jest dla niego najważniejsza. Udało mu się odzyskać ukochaną, a 4 marca 1969 r. urodziła się im córka – Chastita Bono. Cher i Sonny postanowili zrobić krótką przerwę od występów. Wzięli w tym czasie również prawdziwy ślub, trochę na przekór panującej w tym czasie w Stanach Zjednoczonych rewolucji obyczajowej i seksualnej.
Fot. Cher i Sonny Bono, Getty Images
Kolejną przyczyną utraty popularności było również jawne krytykowanie narkotyków przez artystów. Substancje psychoaktywne były w tym czasie niezwykle popularne wśród amerykańskich hipisów. Twórczość Cher i Sonny'ego zaczęła kojarzyć się z konserwatywnym, starszym pokoleniem i była mniej popularna wśród młodszych fanów.
Sonny i Cher w telewizji
W 1970 r. Fred Silverman szef programowy stacji CBS zobaczył jeden z występów Cher i Sonny'ego. Para spodobała mu się tak bardzo, że zaproponował im własny program w telewizji. „The Sonny & Cher Comedy Hour” miał premierę 1 sierpnia 1971 r. i miał być letnią pozycją zastępczą stacji CBS. Początkowo zaplanowano tylko sześć odcinków. Jednak program zdobył bardzo dużą popularność i na stałe zagościł w ramówce. Show składało się z piosenek, skeczy, monologów i scenek. Gospodarzami byli Cher i Sonny, a gośćmi najpopularniejsze postacie popkultury. W programie udział wzięli m.in. Farrah Fawcett, The Jackson 5, Telly Savalas, Burt Reynolds, Tony Curtis czy sam Ronald Reagan.
Widzom przypadł do gustu lekki i humorystyczny klimat produkcji. Cenili ciepłą i wiarygodną relację istniejącą między gospodarzami – Cher i Sonny’m. Szczególnie dobrym odbiorem cieszyły się odcinki, w których towarzyszyła im córka. Para dogryzała sobie wzajemnie na wizji ale w sympatyczny, czuły sposób. Dla Cher była to też okazja do pokazania talentu komediowego. Wcielała się w szereg postaci: przerażonej gospodyni Laverne, sarkastycznej kelnerki Rosy, Kleopatry i panny Sadie Thompson. W 1974r. Cher odebrała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu.
Program gromadził przed telewizorami średnio 30 milionów widzów, przez trzy lata nagrano 67 odcinków. Produkcja była aż dwunastokrotnie nominowana do nagrody Emmy. Emisja trwała w latach 1971 – 1974. Za działalność telewizyjną Cher i Sonny zostali uhonorowani gwiazdą w hollywoodzkiej Alei Gwiazd. Z powodu rozwodu pary, nagrywanie programu zakończono w 1974 r.
Duet Sonny & Cher przestaje istnieć
Pierwsze oznaki kryzysu w małżeństwie Cher i Sonny’ego widoczne były już pod koniec 1972 r. Cały czas zachowywali pozory zgodnej pary i wspólnie występowali. Oboje zdawali sobie sprawę, że rozstanie zaszkodzi ich scenicznemu wizerunkowi.
Opinia publiczna sądziła, że jesteśmy zgodnym małżeństwem – napisał Sonny w swoim pamiętniku, „tak właśnie miało być”.
W lutym 1974 r. Sonny złożył wniosek o separację, powołał się na niemożliwe do pogodzenia różnice między nim i żoną. Po tygodniu odbyła się pierwsza rozprawa rozwodowa. Według Cher mąż ją ograniczał i „utrzymywał w niewoli”, a także pozbawił części zarobków i środków do życia. Oprócz spraw finansowych, małżonkowie największą batalię stoczyli o opiekę nad córką. Ostatecznie Chastity została z matką. Cher i Sonny rozwiedli się 26 czerwca 1976 r.
Fot. Cher i Sonny Bono, Getty Images
Działalność polityczna i tajemnicza śmierć Sonny’ego Bono
Drogi zawodowe artystów również się rozeszły. Sonny dostał swój własny program telewizyjny – „The Sonny Comed Revue”. Niestety nie odniósł spodziewanego sukcesu i zniknął z anteny po 13 tygodniach. Po rozstaniu z Cher, Sonny chciał zostać aktorem. Zagrał w kilkunastu produkcjach filmowych ale były to głównie mniejsze role komediowe. Wystąpił m.in. w filmach „Ucieczka na Atenę”, „Spokojnie, to tylko awaria…”, „Brudna bielizna” oraz „Lakier do włosów”.
Podobno Ronald Reagan zachęcił go do zajęcia się polityką. W 1988 r. Sonny Bono został wybrany z ramienia Partii Republikańskiej na stanowisko burmistrza Palm Springs w Kalifornii. Od 1994 r. przez dwie kadencje był kongresmenem. Chętnie przemawiał publicznie, głosząc konserwatywne poglądy.
Sonny Bono zmarł na stoku narciarskim 5 stycznia 1998 r. Zgodnie z oficjalnym raportem policji śmierć nastąpiła w wyniku obrażeń odniesionych po uderzeniu w drzewo. Według byłego agenta FBI – Teda Gundersona, senator zginął w wyniku pobicia, a wypadek na stoku jedynie upozorowano. Jedna z hipotez mówi także, że Bono posiadał niewygodne informacje a zabójców miał opłacić ktoś ze świata polityki. Śledztwo nigdy nie zostało wznowione, a teoria o zabójstwie nie została potwierdzona. Podczas pogrzebu poruszona Cher mówiła o Sonnym, że był „najbardziej niezapomnianą osobą, jaką kiedykolwiek spotkała”.
Zobacz także:
Kariera Cher się nie kończy
Trzy dni po rozwodzie z Sonnym, Cher ponownie wyszła za mąż. Poślubiła muzyka Gregga Allmana, współzałożyciela The Allman Brothers Band. W 1977 r. nagrali razem płytę „Two the Hard Way” ale została uznana za najgorszą w dorobku piosenkarki. Allman okazał się być uzależniony od alkoholu i heroiny. Cher zażądała rozwodu i para rozwiodła się w 1979 r. Mieli syna Elijaha Blue, który też został muzykiem.
Cher cały czas poszukiwała swojej artystycznej ścieżki. Angażowała się w rozmaite projekty. Pracowała w telewizji, zajmowała się nagrywaniem płyt i grała w filmach. W swojej karierze nagrała ponad dwadzieścia solowych płyt. Często poruszała się między różnymi stylami muzycznymi. Od folku, przez rock, new wave, punk rock, hip hop do muzyki disco i dance. Album „Believe” z muzyką taneczną jest uznawany za jeden najpopularniejszych w jej karierze.
Głos Cher to kontralt o bardzo dużej skali, mocny i tajemniczy, nawet na najniższych tonach. Taka barwa pozwala wykonywać partie kobiece i męskie. Artystka w wywiadach żartuje, ma struny głosowe trzydziestolatki i jeszcze długo nie zejdzie ze sceny.
Cher jest jedyną kobietą w historii, której piosenki były notowane na liście Billboardu przez sześć dekad i najstarszą kobietą z hitem na pierwszym miejscu Billboard Hot 100. Jej zdjęcie pojawiło się na okładce „People” dwadzieścia jeden razy co, świadczy o niezwykłej popularności i stanowi rekord tytułu. W 2002 r. trasa koncertowa Cher została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa jako najdłuższa po Stanach Zjednoczonych.
Bycie Cher to czasem brudna robota. Ale ktoś to musi robić.
Cher zagrała w kilkunastu filmach. W 1998 r. otrzymała Oscara dla aktorki pierwszoplanowej za rolę w filmie „Wpływ księżyca”. W swojej karierze zdobyła 3 Złote Globy (za produkcje „Wpływ księżyca”, „Silkwood” i „The Sonny and Cher Comedy Hour”) oraz Złotą Palmę („Maska”). Jej kariera trwa nieprzerwanie od 1965 r.
