Wielkanoc poprzedza 40-dniowy post, który dawniej przestrzegany był bardzo restrykcyjnie. Nie jedzono w czasie niego mięsa, a jedynie mało tłuste postne dania. Sprawiało to, że Wielkanoc była wyjątkowo wyczekiwanym świętem obfitującym w mięsa i słodkości.
Głównym produktem na świątecznych stołach były oczywiście jajka – symbol nowego życia. Gotowano je na twardo i spożywano same lub w świątecznym żurku. Honorowe miejsce w wielkanocnym menu zajmowały mięsa - szynka wędzona w dymie jałowcowym, domowe kiełbasy oraz biała kiełbasa. W bogatych gospodarstwach popularnym specjałem była świńska głowa z jajkiem w pysku lub młode prosięta pieczone w całości.
Jako, że kapusta była podstawą staropolskiej kuchni, to kolejnym ważnym punktem był bigos z mięsem i winem.
Wśród ciast królowały wielkanocne baby drożdżowe i słodkie mazurki do których później dołączyły serniki obficie okraszone rodzynkami.
