Placek z mąki i wody znany był już w starożytnym Egipcie i Grecji. Egipcjanie jadali cienkie placki chlebowe i było to nawet podstawą ich wyżywienia, a Grecy rozkoszowali się zaś ciastem smarowanym oliwą i posypywanym ziołami. Pomysł ten trafił później z Grecji do Włoch i serwowany był najbiedniejszym ich mieszkańcom. Pizza przypominająca współczesne danie zaczęła formować się w XVII wieku kiedy to Krzysztof Kolumb sprowadził do Europy pomidory. Początkowo jednak nawet pizza z pomidorami uchodziła za danie biedoty sprzedawane na ulicach Neapolu. Podobno przełomowym momentem był ok 1899 kiedy to królowa Małgorzata zasmakowała w pizzy przygotowanej dla niej przez właściciela jednej z pierwszych pizzerii Rafała Esposito. To właśnie na cześć królowej pizzę tę nazwano Margherittą. O tego czasu właśnie pizza zdobyła ogromną popularność we Włoszech, a później na całym świecie. Swego czasu gościła nawet na stole polskiego króla Zygmunta Starego, a wszystko za sprawą włoskiej żony króla – królowej Bony. W 1984 roku ustalono w Neapolu że prawdziwa neapolitańska pizza musi mieć 35 cm średnicy i 30 mm grubości, a piec ją należy wyłącznie w piecu opalanym drzewem. Niestety często pizza traktowana jest jak danie typu fast food, przygotowywana bez odpowiednich składników i w niczym nie przypomina tego włoskiego przysmaku.
A tak robi się oryginalną włoską pizzę:
