Tych bajek Disneya nie powinny oglądać małe dziewczynki (ani chłopcy)

Piękna, malarska animacja z 1937 roku była pierwszą w dorobku Disneya. Wbrew obawom producentów, odniosła spektakularny sukces. I choć trudno odmówić jej wdzięku, w rzeczywistości bazuje na bardzo szkodliwym przekonaniu, że kobiety walczą między sobą o tytuł „najpiękniejszej”. W dodatku traktują tę walkę jako życiowy priorytet, dla którego nie cofną się przed nawet najbardziej drastycznymi środkami. „Lustro, lustro, powiedz przecie, kto najpiękniejszy jest na świecie? – te słowa nieustannie powtarza zła Królowa, która chce zgładzić Śnieżkę. Tymczasem kobiety nie są i nie powinny być dla siebie wrogami – i taki przekaz powinien płynąć z bajki, którą oglądają kilkulatki.

Trudno nie zgodzić się z Keirą Knightley, że ta bajka nie promuje zbyt dobrych wzorców. Tytułowa bohaterka marzy o innym życiu, ale z pokorą przyjmuje wszystkie cierpienia i upokorzenia, jakie spotykają ją ze strony macochy i przyrodnich sióstr. W końcu jednak z opresji ratuje ją książę, dzięki któremu jej życie odmienia się na lepsze. Poza tą oczywistą sugestią, że życiowym celem kobiet powinno być korzystne wyjście za mąż, Kopciuszek przemyca też inną szkodliwą ideę. Podobnie jak w „Królewnie Śnieżce” pojawia się tu kontekst urody, jako priorytetu i obiektu zazdrości. To właśnie przez nią Kopciuszka spotyka nienawistne traktowanie ze strony macochy i jej córek, które – mówiąc delikatnie nie grzeszą urodą. Bajka wtłacza więc do małoletnich głów szkodliwe przekonanie, że piękna równa się dobra – a zatem uroda jest kluczowym aktywem każdej kobiety.

Tytułowa bohaterka nie ma nic wspólnego z poprzednimi księżniczkami Disneya. Nie znosi by nazywać ją księżniczką i nie boi się wziąć spraw w swoje ręce. Zwłaszcza, że jej celem jest ocalenie wyspy przed zagładą, z czym wiąże się niebezpieczna wyprawa po oceanie. Nie ma to nic wspólnego z czekaniem na księcia z bajki.