To już dwa lata bez Kory. Przypominamy jej najciekawsze słowa

"Przez długą część młodego życia było we mnie bardzo dużo gniewu i agresji, których nie byłam w stanie powściągnąć. Oczywiście teraz tego już nie ma, ale wciąż mam w sobie odwagę i siłę na przełamywanie lęków, bo przede wszystkim osłabia nas lęk i wstyd."

"Bardzo cenię samodzielność. Długo pracowałam, by osiągnąć zawodową i osobistą niezależność. Mimo to lubię współpracować z ludźmi, bo nie można wszystkiego robić samemu. Sceptycznie podchodzę do osób, które uważają, że umieją uporać się z każdym problemem bez pomocy innych."

"To, co ja lubię w mężczyznach, to jest uczucie. Powinno się je po prostu od mężczyzny… czuć. Nie musi być codziennie werbalizowane, to nie musi być codzienny dotyk, codzienny seks."

"Dzisiaj, żyjąc w takim globalnym osaczeniu przeróżnymi wiadomościami, człowiek w miarę empatyczny może się załamać. To, co się ogląda wokół, jest tak nieprawdopodobnie przygnębiające. Jest tak dużo bólu, zła, zagrożenia, stresu. I gdybyśmy nie mieli własnego mikrokosmosu, tobyśmy zwariowali. Dla mnie jest nim m.in. cisza."

"Nie wiem, jak cierpienie miałoby uszlachetniać. W żaden sposób nie uczula na innych, nadal popełniamy błędy, które wynikają z naszej naiwności, z zaufania do drugiego człowieka, i często wychodzimy na tym jak Zabłocki na mydle. Ani takie, ani inne potknięcie nie czyni nas twardszymi. Jedyne, o co umiem teraz walczyć, to o swój spokój i własną przestrzeń życiową."

"Ludziom, szczególnie takim prostszym, wydaje się, że choroba uczy pokory, że człowiek staje się potulny i musi chodzić przepraszać i prosić. I tacy pacjenci lekarzy przepraszają, że chorują, przepraszają, że o coś pytają, że zawracają głowę swoją chorobą. Nie można tak! Żeby ocalić życie, trzeba ocalić przede wszystkim godność. Trzeba mieć tę energię, trzeba czegoś chcieć. Nie można tak się dać uprzedmiotawiać. Bo po co się wtedy leczyć? Człowiek, lecząc się, chce ocalić siebie jako człowieka.

"Bo to jest trudno rozpoznawalny rak. (…) Niech to dociera do jak największej liczby różnych ludzi. (…) Powtarzam się, wiem, ale to dla mnie szalenie istotne. Gdybym już miała odejść z tego świata, to chciałabym, żeby coś do kobiet dotarło."