Ilu uścisków dziennie potrzebujemy żeby przeżyć? 6 ciekawostek na temat dotykania

Mówi się, że aby przeżyć, potrzeba 4 uścisków dziennie. By pozostać w dobrym zdrowiu – dwa razy więcej, a jeśli potroić tę liczbę, czyli przytulać się 12 razy dziennie – człowiek jest w stanie wspiąć się na wyżyny i sprawić, że jego rozwój wewnętrzy znacząco przyspieszy. Tak czy inaczej, zmysł dotyku niezmiennie pozostaje tym, który pozwala najbardziej namacalnie kontaktować się ze światem zewnętrznym.

Nie bez przyczyny uścisk dłoni jest jednym z bardziej znaczących i wymownych gestów,  który mówi o nas dużo więcej, niż sami chcielibyśmy przyznać. Oprócz cech charakteru takich jak zdecydowanie, pewność siebie czy chęć dominacji, podobno po uścisku dłoni można nawet poznać, czy rozmówca dobrze czuje się we własnej skórze.

Badania naukowe przeprowadzone przez dr Nathalie Maitre z Nationwide Children’s Hospital w Ohio dowiodły, że dotyk ma też terapeutyczne znaczenie w bardzo dosłownym tego słowa znaczeniu. Jej obserwacje jednoznacznie pokazały, że noworodki, wśród których były zarówno wcześniaki urodzone przed terminem (24 a 36 tydzień ciąży), jak też dzieci, które przyszły na świat o czasie (38-42 tydzień ciąży), bardzo silnie reagują na dotyk i ma to swoje odzwierciedlenie w wynikach badań monitorujących aktywność ich mózgów.

Okazało się bowiem, że maluchy, które przyszły na świat o terminie, silniej odczuwają zbawienną moc dotyku, ale ich niedojrzali rówieśnicy pozostający w inkubatorach, jeśli zapewni się im większą dawkę głaskania, szybko doganiają kolegów i koleżanki, a aktywność ich mózgu, a co za tym idzie, przyspieszony rozwój, znacząco wzrastają. Medycyna zresztą zna wiele przypadków dowodzących tej tezy.

2 dekady temu w jednym z amerykańskich szpitali na świat przedwcześnie przyszły bliźniaczki. Jedna z dziewczynek rozwijała się prawidłowo, a druga z każdym dniem bardziej słabła mając coraz gorsze rokowania. Gdy wszystkie inne metody zawiodły, obdarzona niezwykłą intuicją i nieco niepokorna położna pokusiła się o odważny gest umieszczenia słabszej dziewczynki w inkubatorze siostry. Co się okazało? Że w krótkim czasie za sprawą fizycznej bliskości siostry (a konkretnie dotykania i obejmowania – kto nie potrafi przywołać w pamięci rozczulających zdjęć obejmujących się bliźniąt?) dziecko osiągnęło stabilny stan i nadgoniło wcześniejsze braki.

Dobrze wiedzą o tym rodzice wcześniaków, które są w na tyle dobrym stanie, że lekarze pozwalają na kangurowanie. I nie jest to jedynie gest podyktowany czułością i troską, ale czysta biologia: w mózgach dotykanych i głaskanych dzieci pod wpływem fizycznej bliskości mamy czy taty wydzielają się endorfiny i oksytocyna zwana hormonem przytulania. Ta powoduje wzmacnianie więzi, łagodzi stres i sprawia, wzmacnia się odporność organizmu i odporność na ból. Za to uwalniający się w trakcie dotykania progesteron odpowiada za powstawanie nowych komórek nerwowych. Badania wskazują nawet, że głaskane wcześniaki szybciej przybierają na wadze, niż ich niedotykani rówieśnicy. Dziś stosuje się nawet terapię dotykiem, a jej zastosowanie przynosi zaskakujące efekty.