8 negatywnych myśli, które zatruwają Ci życie

Przytłoczenie obowiązkami zimą będzie bardziej odczuwalne niż np. wiosną. To co jest do zrobienia i tak nas dopadnie, a siedzenie po godzinach będzie dużo bardziej przykre, niż normalnie. Wiec chociaż oddanie się kolejnemu serialowi z lampką wina brzmi jak dużo lepszy plan, warto dopilnować, żeby trzymać się codziennej rutyny i regularnie odhaczać kolejne pozycje z listy rzeczy do zrobienia.

Statystyki pokazują, że zimą mamy skłonność do widzenia rzeczy w dużo ciemniejszych barwach. To pułapka, bo idąc tym tropem zaczynamy myśleć katastroficznie, a wszelkie drobne niepowodzenia czy potknięcia urastają w naszych oczach do rangi prawdziwych dramatów. To może wstrzymywać nas przed podejmowaniem wartościowych inicjatyw albo pchać ku zmianie planów – całkiem niepotrzebnie. Psychologowie radzą, by skupiać się na pozytywach podejmowanych działań i własnych mocnych stronach i racjonalizować to, co się dzieje.

Wiele osób nawykowo ulega potrzebom innych przedkładając je ponad własne. To może i mile widziana strategia, ale na pewno nie taka, która w dłuższej perspektywie może przynieść korzyści. Hasło powtarzane przez stewardessy przed startem samolotu, że maseczkę z tlenem zakładamy najpierw sobie, a dopiero potem osobie potrzebującej naszego wsparcia, powinna mieć zastosowanie także w środowisku pracy. Takie podejście przyniesie korzyść nie tylko nam, ale także otoczeniu: współpracownikom i bliskim.

W dobie mediów społecznościowych łatwiej niż kiedykolwiek popaść w kompleksy, że wszyscy inni poza nami wiodą takie życie, jak chcą i jest ono dużo bardziej satysfakcjonujace, niż nasze własne. Nawet jeśli to pozory (a właśnie tak najczęściej jest), żal i poczucie niesprawiedliwości odczuwane z tego powodu są jak najbardziej realne. Oczywiście, nie da się żyć w oderwaniu od innych i bez odnoszenia się do otoczenia, ale o ile to własne cele będą tym, do czego zmierzamy, mamy duże szansę na ich realizacje i po prostu, bycie szczęśliwym.

Gdybyśmy mogli łatwo sterować własnymi emocjami i podporządkowywać je sobie, cały czas czulibyśmy się szczęśliwi – ale tak nie jest. Ale to nie znaczy, że to nie w porządku. To, co czujemy jest barometrem tego, co dzieje się w środku i jednocześnie drogowskazem, jak powinniśmy postąpić (choć to nie zawsze takie łatwe). Dlatego dopuszczenie emocji do głosu to pierwszy krok do tego, by dojść ze sobą do ładu i dotrzeć do swoich prawdziwych potrzeb.

Obwinianie się niczego nie rozwiązuje – choć to truizm, wszyscy czasem ulegamy nie dającym się odeprzeć wyrzutom sumienia. Niektóre rzeczy po prostu się dzieją i zamiast szukać winy w sobie, robić z siebie ofiarę i próbować dojść, co można było zrobić inaczej, warto tę energię przekierować na działanie i naprawienie szkód. Finalnie chodzi przecież o wynik.

W większości przypadków tryb przypuszczający powinien na stałe zniknąć z naszego języka. Myślenie „gdybym to wtedy zrobiła”, czy „a mogłam to zrobić inaczej” wpędza w poczucie winy i blokuje pozytywne myślenie, które może pomóc odwrócić niepożądane skutki jakichś decyzji. Jeśli całą energię skierowaną na patrzenie wstecz przekierujemy naprzód, szybko okaże się, że błędy wcale nie są z tych nie do naprawienia. Wszak to właśnie z nich wyciągamy naukę! 

Kto czasem nie potrzebuje trochę pożalić się nad sobą – o ile ma to sensowne, rozsądne granice, potrafi zadziałać oczyszczająco i mobilizująco. Gorzej, jeśli stanie się dominującą narracją, bo wtedy jak nic innego potrafi podciąć skrzydła i odebrać siłę do działania.