ROK LUB 2 LATA
Plusy:
Nie trzeba na nowo przyzwyczajać się do specyficznego trybu życia, jaki wyznacza niemowlę (sen, spacery, szczepienia).
Pierworodny w naturalny sposób przyjmuje nowego członka rodziny – szybko zapomina, co znaczy być jedynakiem.
Maluchy uczą się nawzajem, rzadziej się nudzą, często mają wspólne zainteresowania, są mniej absorbujące.
Zobacz także:
Mama może szybko odchować dzieci, być razem z nimi, gdy najbardziej jej potrzebują, a później wrócić do pracy.
Kupowanie pieluszek czy mieszanek przebiega sprawniej – rodzice mają doskonałą orientację w tym, co oferują sklepy.
Minusy:
Pierwsze 3 lata są wyczerpujące. Spacer z dwójką dzieci (a najpierw ich ubieranie) staje się wielkim wyzwaniem. Nieodzowna bywa stała pomoc.
Oba maluchy potrzebują wytężonej uwagi ze strony mamy i jej ciągłej obecności.
To trudna próba dla związku. Mąż musi więcej pracować, by utrzymać rodzinę, żona zaś zajmuje się wyłącznie dziećmi, częściej bywa rozdrażniona i przemęczona.
RÓŻNICA 3-5 LAT
Plusy:
Starsze dziecko jest już samodzielne, umie się ubrać, zjeść, skorzystać z łazienki. Coraz mniej potrzebuje mamy, bo jego pasją jest poznawanie świata. Jeśli chodzi do przedszkola, mama ma więcej czasu dla siebie.
Starszak chętnie uczestniczy w domowych zajęciach: może wytrzeć kurz, nakryć do stołu, chwilę zabawić małego marudę.
Kilkulatkowi łatwiej wytłumaczyć różne sprawy, chętniej zostaje pod opieką innych osób, uwielbia „męskie” wypady z tatą.
Rodzice mają jeszcze w głowie patenty, które ułatwiały im życie przy pierworodnym, a jednocześnie zdążyli nieco odpocząć. Mają również więcej dystansu do rodzicielskich obowiązków.
Drugie dziecko, naśladując starsze, szybko uczy się wielu rzeczy (np. mówić).
Minusy:
Przez pierwsze lata wspólne zabawy raczej nie istnieją. Roczniak czy dwulatek, który ciągle coś wysypuje, burzy, nie jest mile widzianym gościem w pokoju przedszkolaka.
Czas, jaki poświęca mama na wychowanie dzieci, znacznie się wydłuża, co może negatywnie wpłynąć na jej karierę zawodową, a czasem oznaczać utratę pracy.
RÓŻNICA 6 LAT LUB WIECEJ
Plusy:
Pomoc starszaka jest już bardziej znacząca. Łatwiej też mu wytłumaczyć konieczność ciągłej opieki nad noworodkiem.
Starsze dziecko (8–9 lat) może już zostać na chwilę w domu samo, zrobić drobne zakupy w pobliskim sklepie, wyjść na podwórko.
Starszy brat czy siostra ma więcej cierpliwości do małego rozrabiaki; raczej nie oczekuje, że będzie to kompan do zabawy, ale skory do nauki uczeń.
Minusy:
6-, 7-latek znajduje się w przełomowym okresie; zaczyna naukę. Przy niemowlaku łatwo o brak wystarczającej uwagi poświęcanej małemu uczniowi.
Starsze dziecko, przyzwyczajone do roli jedynaka, może traktować młodsze jak intruza, który stawia jego życie do góry nogami.
Nastolatki w okresie buntu mogą czuć się jeszcze bardziej odrzucone, bo rodzicom łatwiej zajmować się słodkim bobasem niż krnąbrnym i pyskatym gimnazjalistą.
Przy różnicy wieku 15 lat lub więcej dzieci często nie mają ze sobą głębszego kontaktu emocjonalnego. Może on pojawić się dopiero, gdy już całkiem dorosną.
