Czym się różni SMUTEK od DEPRESJI?

SMUTEK łączony jest zazwyczaj z mniejszym entuzjazmem, czasem nawet apatią, jednak przez cały czas wykonujemy codzienne obowiązki, nawet jeśli nie mamy na to takiej ochoty jak zazwyczaj. Natomiast depresji towarzyszą charakterystyczne objawy, takie jak zaburzenia apetytu, snu, brak energii, które uniemożliwiają normalne funkcjonowanie i stanowią zagrożenie dla kontynuacji ciągłości pracy czy życia rodzinnego.

Jeżeli to SMUTEK, potrafimy dokładnie określić co go spowodowało, przeanalizować sytuację i zacząć na spokojnie "przepracować" temat w sobie. Dlatego z czasem nabieramy dystansu do tematu i zaczynamy funkcjonować jak dawniej. Nasze samopoczucie stopniowo się poprawia. Nie każde odczuwanie smutku musi oznaczać depresję, ale gdy objawy zaostrzają się, występują codziennie nawet przez wiele tygodni, powinno zachęcić to do szukania pomocy specjalisty. Może się okazać, że zaczynamy wyolbrzymiać skalę problemu i zamiast odczuwać coraz większy spokój wraz z upływającym czasem, czujemy się z tym coraz gorzej. Problem się nasila, powoduje coraz większe emocje i popadamy w stan depresji.

W DEPRESJI możliwa jest utrata krytycznego spojrzenia na własne odczucia, a czarne barwy otaczające chorego zaczynają go pochłaniać i trudno jest dostrzec jakieś rozwiązanie. Natomiast smutek łączy się z odczuciem, że to, co teraz nam towarzyszy jest przejściowe i potrzeba czasu, by się poukładało. Smutek pozwala zachować w pewien sposób dystans do różnych myśli.

DEPRESJA to stan, w którym emocje są na tyle nasilone, że przestajemy myśleć racjonalnie. Zwykły smutek nie pociąga za sobą w konsekwencji myśli i próby realizacji czynów samobójczych. W depresji zdarzają się one znacznie częściej, świadcząc o jej krańcowym nasileniu. Zwykle poprzedzają ich wystąpienie myśli rezygnacyjne.